1مقدمه:
اغلب کارگران اطلاعات کمی در زمینه مواد شیمیایی مصرفی، کار با آنها و خطرات حاصل از این مواد دارند. معمولاً ظروف حاوی این مواد و بسته بندی آنها نیز تنها حاوی کدها یا نام تجاری شان بوده و به سایر مشخصات ضروری، از جمله خواص شیمیایی و یا اطلاعاتی در زمینه سمی یا خطرناک بودنشان اشاره ای نمی گردد. در حالیکه دانستن این موارد از حقوق ضروری کارگران می باشد. بر همین اساس، مطلب پیش رو با عنوان «حق دانستن» انتخاب شده است.
بر اساس استاندارد 1200/1910 CFR 29 OSHA یا استاندارد حق دانستن ، کلیه تولیدکنندگان، واردکنندگان و توزیع کنندگان مواد شیمیایی موظفند اطلاعات لازم در مورد خطرات احتمالی این محصولات را در اختیار خریداران و کارفرمایانی که این مواد را از ایشان خریداری نموده اند، قرار دهند. بر همین اساس، کارفرمایان نیز موظف به فراهم آوردن زمینه های لازم جهت مطلع نمودن کلیه کارگران ذیربط، از خواص و خطرات مواد شیمیایی مصرفی می باشند.
هدف از تدوین این استاندارد، حصول اطمینان از آگاهی کامل کارکنان نسبت به خطرات مواد شیمیایی و همچنین اقدامات پیشگیرانه جهت محافظت افراد در مقابل وقوع حوادث ناگوار و یا بروز بیماریهای شغلی می باشد. بر اساس این استاندارد، اطلاعات مربوط به مواد شیمیایی خطرناک باید از چهار طریق در اختیار کارگران قرار گیرد:
1-کارفرمایان باید طرحی مکتوب از کلیه برنامه های خود در زمینه دستیابی به این
استاندارد را تهیه کرده و در اختیار تمامی کارگران قرار دهند.
2- کلیه ظروف حاوی مواد شیمیایی خطرناک و بسته بندی آنها باید حاوی بر چسبی باشند که شامل اطلاعات اساسی و اولیه ای در مورد خطرات ماده مربوطه باشد.
3- کلیه ظروف حاوی مواد شیمیایی خطرناک باید حاوی MSDS باشند که شامل اطلاعات جزئی تری در مورد محتویات، اثرات غیر بهداشتی، نحوه حمل و . . . می باشد.
4- کارفرمایان باید اطلاعات و آموزش کافی را در اختیار تمامی کارگران و کارکنانی که با مواد شیمیایی در تماس هستند، قرار دهند.
بر اساس این استاندارد، خطرات شیمیایی از موادی حاصل می شود که منجر به بروز خطرات بهداشتی شوند و یا ایمنی فیزیکی افراد را تهدید نمایند. بنابر این، استاندارد حق دانستن، مواد شیمیایی خطرناک را به دو دسته تقسیم کرده است:
الف– مواد شیمیایی منجر به بروز خطرات بهداشتی
ب – مواد شیمیایی تهدید کننده ایمنی فیزیکی افراد در معرض تماس
دسته اول موادی هستند که بر اساس مطالعات و بررسی های صورت گرفته باعث بوجود آمدن اثرات غیر بهداشتی در کارکنان در معرض تماس گشته اند که در این مورد، هم بیماریهای حاد و هم بیماریهای مزمن مدنظر می باشند. مهم ترین طبقه بندی صورت گرفته برای این نوع مواد در این استاندارد شامل موارد زیر می باشد:
الف- کارسینوژن ها (مواد سرطان زا)
ب – مواد خورنده
ج – مواد شیمیایی باسمیت بالا
د – مواد خفگی آور
هـ - مواد محرک و التهاب آور
و – مواد آلرژن یا حساسیت زا
ز – مواد شیمیایی که باعث بروز اختلالاتی در اندامهای مختلف از قبیل کبد، کلیه ها، سیستم عصبی، خون، شش ها و دستگاه تنفسی، دستگاه تناسلی، پوست و یا چشم ها
می شود.
دسته دوم (یا مواد شیمیایی تهدید کنندة ایمنی و فیزیکی افراد در معرض تماس)
مواد قابل اشتعال، قابل انفجار، ناپایدار و یا مواد با قابلیت واکنش پذیری بسیار بالا
می باشند.
مواد شیمیایی با خصوصیات ذکر شده، باید بر چسب زده شده و همچنین همراه با MSDS باشند و کارگران نیز باید آموزشهای لازم را درزمینه کار با این مواد خطرناک دریافت دارند. تولید کنندگان و یا وارد کنندگان مواد شیمیایی ای که احتمال خطرناک بودن آنها وجود دارد، موظف به ارزیابی این مواد و انجام آزمایشات لازم جهت حصول اطمینان از میزان خطر سازبودن آنها می باشند و همچنین می بایست اطلاعات لازم را در اختیار خریداران قرار دهند. به این ترتیب کلیه کارفرمایانی که این مواد شیمیایی را مورد مصرف قرار می دهند، می توانند به ارزیابی ها و آزمایشات انجام گرفته توسط تولیدکنندگان استناد کرده و از تکرار مجدد این آزمایشات صرفنظر نمایند.
در هنگام انجام آزمایشات و ارزیابی مواد شیمیایی، هرگونه مدرک و دلیل علمی که نشاندهنده اثرات سوء بهداشتی این مواد بر افراد یا حیوانات مورد آزمایش می باشد، باید در برگه اطلاعات ایمنی مواد (MSDS) گزارش گردد. در این زمینه، مطالعات انجام شده بر روی حیوانات نیز باید مدنظر قرار گیرد، زیرا موادی که بر حیوانات اثرات سوء دارند ممکن است بر انسانها نیز اثراتی را بر جای گذارند. کلیه موارد مشاهده شده در آزمایشات، باید بطور کامل و دقیق ذکر گردند؛ حتی اگر تولیدکنندگان مواد شیمیایی نیز وجود این خطرات را نپذیرند و تکذیب نمایند، موارد سوء و غیربهداشتی مشاهده شده توسط سایر منابع موثق نیز باید به اطلاع کارخانه یا شرکت تولیدکننده برسد و در صورت عدم پذیرش این موارد توسط شرکت فوق الذکر، تصمیم نهایی تعیین این مسئله که آیا این شرکت، کلیه اطلاعات ضروری را در اختیار خریداران و مصرف کنندگان قرار داده است یا خیر، بر عهده سازمان OSHA می باشد.
اغلب مواد مصرفی در محیطهای کاری به شکل ترکیباتی از مواد شیمیایی متفاوت
می باشد که این استاندارد در زمینه مواد مخلوط، موارد جداگانه را مدنظر می گیرد. اگر آزمایشات انجام شده بر روی کل ترکیب، صورت گرفته باشد، نتایج حاصله باید بصورت کامل گزارش شود؛ اما اگر آزمایشات بر روی تک تک مواد بصورت جداگان صورت پذیرفته و مواد به شکل ترکیبی مورد آزمایش قرار نگرفته باشند، تولیدکننده مواد شیمیایی باید اساس کار خود را بر این فرض بگذارد که در کل ترکیب حاصله، خطر تک تک مواد موجود که درصد وزنی بالاتر از 1% دارند، در نظر گرفته شود. بنابر این بعنوان مثال اگر مخلوطی شامل هرگونه ماده شیمیایی کارسینوژن (یا سرطان زا) و با درصد وزنی بیش از یک درصد باشد، این ترکیب احتمالاً سرطان زا خواهد بود.
2-1- طرح مکتوب کارفرما در زمینه دستیابی به استاندارد «حق دانستن»
هر کارفرما باید طرح مکتوبی در زمینه دستیابی به استاندارد «حق دانستن» را تهیه کرده و در این طرح، تمامی ملزومات جهت کسب استاندارد را ذکر نماید که این ملزومات شامل موارد زیر می باشد:
الف- سیستم های کاربردی جهت بر چسب زنی ظروف و محتویات مواد شیمیایی خطرناک
ب – روندهای کاربردی جهت به روز آوری اطلاعات مربوط به برچسبهای مصرفی
ج – نحوه دسترسی و استفاده از MSDS
د – مشخص کردن افرادی جهت واگذاری مسئولیت آموزش کارکنان در زمینه های مربوطه به آنان
هـ - نحوه و نوع آموزشی که برای افراد، مدنظر قرار می گیرد.
و – لیستی از محصولات خطرساز شناخته شده موجود در محل کار
ز – متدو روشی که کارفرما جهت آگاه سازی کارگران از خطرات مشاغل مختلف بویژه کار در سیستم های کانال کشی، لوله کشی و ........ بکار می گیرد.
ح – روندهایی که کارفرما جهت کسب اطلاعات از پیمانکاران بخش های مختلف و در زمینه شناسایی خطرات موجود در مشاغل مربوطه بکار می برد.
مورد اخیر از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد، زیرا ممکن است کارگران در معرض خطرات مواد شیمیایی خاصی باشند که تحت کنترل کارفرمای دیگری می باشد. مهم نیست که این مواد توسط چه فرد یا افرادی در محیط کار وارد شده و مورد مصرف قرار
می گیرد، در هر صورت کارفرما موظف به فراهم آوردن کلیه اطلاعات مربوط به مواد خطرساز برای کارگران می باشد. در مورد پیمانکارانی که بطور موقت در محیط کاری مشغول به فعالیت می شوند، شرط فراهم آوردن اطلاعات مربوط به مواد شیمیایی
خطرسازمصرفی توسط آنها، باید در قراردادشان ذکر گردد.
طرح مکتوب ذکر شده باید در دسترس کلیه کارگران، نمایندگان آنها، اعضای کمیته های بهداشت و ایمنی، بازرسان کار و نیز نمایندگان اتحادیه کارگری قرار گیرد. همچنین اعضای اتحادیه کارگری یا کمیته های بهداشت و ایمنی موظف به بررسی همه جانبه و کامل این طرح، جهت حصول اطمینان از ذکر کلیه اطلاعات لازم و همچنین از اجرای صحیح این طرح توسط کارفرما می باشند.
3-1- بر چسب (LABELS)
کلیه ظروف و بسته بندیهای محتوی مواد شیمیایی خطرناک باید حاوی بر چسب باشند. تولیدکنندگان مواد شیمیایی موظف به برچسب زنی ظروف مربوطه قبل از بسته بندی آنها بوده و کارفرمایان و مصرف کنندگان نیز موظفند کلیه ظروف محتوی مواد شیمیایی را که به کارگاهشان وارد می شود، از نظر داشتن این بر چسبها مورد بررسی قرار دهند.
ظروف حاوی مواد شیمیایی شامل بشکه ها، قوطی ها، جعبه ها، سیلندرها و ظروف استوانه ای، واگن ها و تانکهای حمل بار و . . . . می باشد.
بر چسبهای تهیه شده توسط شرکت تولیدکننده باید شامل فاکتورهای چهارگانه زیر باشد:
الف- این بر چسب ها باید هویت ماده را بطور کامل مشخص نماید که ممکن است شامل نام شیمیایی، نام تجاری، شماره کد و . . . . باشد. نام استفاده شده روی بر چسب باید در MSDS نیز ذکر گردد تا در زمان ارجاع متقابل، مشکلی حاصل نشود.
ب- بر چسب باید حاوی یک علامت هشدار خطر مناسب باشد که این علائم شامل اطلاعات مربوط به خطرات فیزیکی حائز اهمیت مثل پتانسیل بالقوه ماده جهت ایجاد آتش سوزی و انفجار و یا اطلاعات مربوط به خطرات بهداشتی مهم همانند تأثیرات سوء و بیماریهای حاد و یا مزمن و یا اثرات مضر بر اندامهای مختلف بدن می باشد.
ج- ذکر این مطلب که «بر چسب مربوطه حاوی کلیه اطلاعات مربوط به خطرات حاصل از این ماده نمی باشد، جهت کسب اطلاعات بیشتر به MSDS مراجعه شود.»، بر روی
برچسبهای ظروف از اهمیت بسیاری برخوردار است.
د- باید نام و آدرس تولیدکننده نیز روی بر چسب قید شود که در این مورد نیازی به ذکر اطلاعات غیرضروری و اضافی شرکت تولیدکننده نمی باشد.
استثناتاتی در زمینه بر چسب زنی وجود دارد که شامل موارد زیر می شود:
1-در موارد خاصی از جمله سیستم های لوله کشی بجای استفاده از بر چسب بر روی ظروف حاوی موادمصرفی، از سایر روشهای ذکر شده جهت تعیین ماهیت مواد استفاده می شود.
2- ظروفی که تنها برای حمل و نقل و جابجایی موقت مواد شیمیایی مورد مصرف قرار
می گیرند و بعنوان ظرف اصلی حاوی موادشیمیایی نیستند، لازم نیست بر چسبهای دائمی داشته باشند؛ ولی جهت آگاهی افرادی که این ظروف را جابجا می کنند، باید از برچسبهای موقتی بر روی آنها استفاده شود.
3- ظروفی که بر اساس استانداردهای خاصی بر چسب زده می شوند (از جمله
حشره کش ها و آفت کش ها) نیاز به بر چسب مجددی که بر اساس مواد این قانون
می باشد، ندارند.
قبل از مصرف مواد و محصولات شیمیایی خریداری شده، اعضای کمیته بهداشت و ایمنی و همچنین اتحادیه های کارگری موظف به بررسی و مطالعه کلیه بر چسب ها، MSDS ها و سایر اسناد مربوطه می باشند. همچنین برآورد و ارزیابی خطرات بالقوه مواد شیمیایی نیز برعهده اعضای این کمیته ها می باشد.
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 28 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
دانلود مقاله قانون حق دانستن