عدالت و حقیقت خواهى على علیه السلام

اختصاصی از فی بوو عدالت و حقیقت خواهى على علیه السلام دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

عدالت و حقیقت خواهى على علیه السلام

92 صفحه

فان فى العدل سعة و من ضاق علیه العدل فالجور علیه اضیق (نهج البلاغهـاز کلام 15)

على علیه السلام مرد حق و عدالت بود و در این امر بقدرى شدت عمل بخرج میداد که فرزند دلبند خود را با سیاه حبشى یکسان میدید،آنحضرت از عمال خود باز جوئى میکرد و ستمگران را مجازات مینمود تا حق مظلومین را مسترد دارد بدینجهت فرمود:بینوایان ضعیف در نظر من عزیز و گردنکشان ستمگر پیش من ضعیفند.حکومت على علیه السلام بر پایه عدالت و تقوى و مساوات و مواسات استوار بود و در مسند قضا جز بحق حکم نمیداد و هیچ امرى و لو هر قدر خطیر و عظیم بود نمیتوانست رأى و اندیشه او را از مسیر حقیقت منحرف سازد.على علیه السلام خود را در برابر خدا نسبت برعایت حقوق بندگان مسئول میدانست و هدف او برقرارى عدالت اجتماعى بمعنى واقعى و حقیقتى آن بود و محال بود کوچکترین تبعیضى را حتى در باره نزدیکترین کسان خود اعمال نماید چنانکه برادرش عقیل هر قدر اصرار نمود نتوانست چیزى اضافه بر سهم مقررى خود از بیت المال مسلمین از آنحضرت دریابد و ماجراى قضیه آن در کلام خود آنجناب آمده است که فرماید:و الله لان ابیت على حسک السعدان مسهدا و اجر فى الاغلال مصفدا احب الى من القى الله و رسوله یوم القیامة ظالما لبعض العباد و غاصبا لشى‏ء من الحطام

تحقیق در مورد سرنوشت‏شوم کسانی است که امام حسین‏علیه السلام و یاران باوفایش را به شهادت رساندند

اختصاصی از فی بوو تحقیق در مورد سرنوشت‏شوم کسانی است که امام حسین‏علیه السلام و یاران باوفایش را به شهادت رساندند دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه10

آنچه در زیر می‏خوانید، سرنوشت‏شوم کسانی است که امام حسین‏علیه السلام و یاران باوفایش را به شهادت رساندند.

... آنان که بعد از حادثه عاشورا طعم تلخ مرگ را چشیدند وچیزی جز شقاوت و ذلت از خودشان به جای نگذاشتند.

1- عبیدالله ابن زیاد(ابن مرجانه)

عبیدالله ابن زیاد هنگام حادثه عاشورا والی کوفه بود. امام‏حسین و یارانش به دستور او به شهادت رسیدند. به ابن زیاد «ابن‏مرجانه‏» هم می‏گویند چون مادرش که کنیزی زناکار و مجوسی بود،«مرجانه‏» نام داشت. وی عمربن سعد و سپاهش را به کربلا فرستادتا امام حسین(ع)را به بیعت وادار سازند و یا او و یارانش را به‏شهادت برسانند و اهل‏بیتش را به اسارت بگیرند.

ابن زیاد پس از مرگ یزید، ادعای خلافت کرد و اهل بصره و کوفه‏را به بیعت فراخواند ولی‏کوفیان او و یارانش را از شهر بیرون‏کردند و در صدد انتقام گرفتن از خون شهدای کربلا برآمدند. وی که‏به شام گریخته بود، برای خاموش ساختن انقلاب توابین به جنگ آن‏هاشتافت.

سرانجام او در یکی از درگیری‏ها با سپاه مختار، در سال‏67 هبه هلاکت رسید. اکنون به چگونگی کشته شدن او اشاره می‏کنیم:

به مختار گزارش دادند که عبیدالله ابن زیاد، با گردآوری‏سپاهی عظیم از سرزمین شام، در راه کوفه است. مختار سپاه اندکی‏گردآورد و ابراهیم ابن مالک اشتر را فرمانده آن قرار داد. آن‏هابرای مقابله با لشکرشام به سمت مرزهای شام رفتند. دو سپاه درمنطقه «موصل‏» باهم رو به رو شدند. طولی نکشید که جنگ سختی‏آغاز شد. سپاه شام شکست‏خورد و ابن زیاد اسیرشد. به دستورابراهیم سرش را از تنش جداکردند و همراه چند سر دیگر از بزرگان‏شام، به نزد مختار فرستادند. سرها را مقابل مختار به گوشه‏ای‏افکندند. تپه کوچکی از سرهای قاتلان امام حسین(ع)مقابل مختار به‏وجود آمد. هنوز چشمان مختار از سرهای سران کفر و فتنه برداشته‏نشده بود که «مار» کوچکی بعد از چند مرتبه پیچ و تاب خوردن،از لابلای سرها گذشت و خودش را به سرابن زیاد رساند. مار آرام‏آرام وارد بینی او شد و بعد از چند لحظه از گوشش بیرون آمد. بار دیگر وارد بینی‏اش شده از گلویش خارج شد. چند مرتبه این عمل‏تکرار شد و حیرت حاضران را برانگیخت.

مختار سرابن زیاد را برای محمد حنفیه در مدینه فرستاد. محمدآن را نزد امام سجاد(ع)آورد. هنگامی که محمد سر را نزد امام‏سجاد(ع)حاضر کرد، امام(ع)مشغول غذاخوردن بود. امام(ع)با دیدن‏سرابن زیاد به زمین افتاد و سجده شکر بجا آورد و فرمود: «الحمدلله

تحقیق در مورد شناخت مختصرى از زندگانى امام هادى علیه السلام

اختصاصی از فی بوو تحقیق در مورد شناخت مختصرى از زندگانى امام هادى علیه السلام دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:49

فهرست:

فعالیتهاى مخفى امام

علل شکست قیامها

خلفاى معاصر حضرت

انتقال امام از مدینه به سامرّأ

گزارش فرمانده دژخیمان متوکل

پی نوشتها:

جنایات و سختگیریهاى متوکل در مورد شیعیان

فشارهاى اقتصادى بر شیعیان

یک سند تاریخى‏

کاخها و بزمهاى پر تجمل

قتل متوکل و خلافت منتصر

امام هادى‏(علیه السلام)، رویاروى فقیهان دربارى‏

1 - کیفر مسیحى زناکار

2 - نذر متوکل‏

مبارزه با غُلات‏

فتنه خلق قرآن‏

موضع امام هادى (علیه السلام)

شاگردان مکتب امام هادى (علیه السلام)

شهادت امام هادى (علیه السلام)

«امام ابوالحسن على النقى الهادى» - علیه السلام - پیشواى دهم شیعیان، در نیمه ذیحجه سال 212 هجرى در اطراف مدینه در محلى به نام «صریا» به دنیا آمد(1). پدرش پیشواى نهم، امام جواد - علیه السلام - و مادرش بانوى گرامى «سمانه» است که کنیزى با فضیلت و تقوا بود (2).

مشهورترین القاب امام دهم، «نقى» و «هادى» است، و به آن حضرت «ابوالحسن الثالث» نیز مى‏گویند (3).

امام هادى - علیه السلام - در سال 220 هجرى پس از شهادت پدر گرامیش برمسند امامت نشست و در این هنگام هشت ساله بود. مدت امامت آن بزرگوار 33 سال و عمر شریفش 41 سال و چند ماه بود و در سال 254 در شهر سامرّأ به شهادت رسید.

خلفاى معاصر حضرت

امام هادى در مدت امامت خود با چند تن از خلفاى عباسى معاصر بود که به ترتیب زمان عبارتند از:

1 - معتصم، برادر مأمون (217 - 227) (4)

2 - واثق، پسر معتصم (227 - 232).

3 - متوکل، برادر واثق (232 - 248).

4 - منتصر، پسر متوکل (6 ماه).

5 - مستعین، پسر عموى منتصر (248 - 252).

6 - معتزّ، پسر دیگر متوکل (252 - 255).

امام هادى در زمان خلیفه اخیر مسموم گردید و به شهادت رسید و در خانه خود به خاک سپرده شد.

اوضاع سیاسى، اجتماعى عصر امام

این دوره از خلافت عباسى ویژگیهاى دارد که آن را از دیگر دوره‏ها جدا مى‏سازد ذیلاً به برخى از این ویژگیها اشاره مى‏کنیم:

1 - زوال هیبت و عظمت خلافت: خلافت، چه در دوره اموى و چه در دوره عباسى، براى خود هیبت و جلالى داشت، ولى در این دوره بر اثر تسلط ترکان و بردگان بر دستگاه خلافت، عظمت آن از بین رفت و خلافت همچون گویى به دست این عناصر افتاد که آن را به هر طرف مى‏خواستند پرتاب مى‏کردند، و خلیفه عملاً یک مقام تشریفاتى بود، ولى در عین حال هر موقع خطرى از جانب مخالفان احساس مى‏شد خلفا و اطرافیان و عموم کارمندان دستگاه خلافت، در سرکوبى آن خطر نظر واحدى داشتند.

2 - خوش گذرانى و هوسرانى درباریان: خلفاى عباسى در این دوره به خاطر خلأى که بر دستگاه خلافت حکومت مى‏کرد، به شب نشینى و خوش گذرانى و میگسارى مى‏پرداختند و دربار خلافت غرق در فساد و گناه بود. صفحات تاریخ اخبار شب نشینیهاى افسانه‏اى آنان را ضبط نموده است.

3 - گسترش ظلم و بیدادگرى و خودکامگى: ظلم و جور و نیز غارت بیت المال و صرف آن در عیاشیها و خوشگذرانیها جان مردم را به لب آورده بود.

4 - گسترش نهضتهاى علوى: در این مقطع از تاریخ، کوشش دولت عباسى بر این بود که با ایجاد نفرت در جلامعه نسبت به علویان، آنها را تارو مارو سازد. هر موقع کوچکترین شبحى از نهضت علویان مشاهده مى‏شود، برنامه سرکوبى بى رحمانه آنان آغاز مى‏گشت، و علت شدت عمل نیز این بود که دستگاه خلافت با تمام اختناق و کنترلى که برقرار ساخته بود، خود را متزلزل و ناپایدار مى‏دید و از این نوع نهضتها سخت بیمناک بود.

شیوه علویان در این مقطع زمانى این بود که از کسى نامى نبرند و مردم را به رهبرى «شخص برگزیده‏اى از آل محمد» دعوت کنند، زیرا سران نهضت مى‏دیدند که امامان معصوم آنان، در قلب پادگان نظامى «سامرّأ» تحت مراقبت و مواظبت مى‏باشند و دعوت به شخص معین مایه قطع رشته حیات او مى‏گردد. این نهضتها و انقلابها بازتاب گسترش ظلم و فشار بر جامعه اسلامى در آن عصر بود و نسبت مستقیمى با میزان فشار و اختناق داشت، به عنوان نمونه در دوران حکومت «منتصر» که تا حدى به خاندان نبوت و امامت علاقه‏مند بود و در زمان او کسى متعرض شیعیان و خاندان علوى نمى‏شد، قیامى صورت نگرفت.

تحقیق درباره زندگانی امام حسین علیه السلام

اختصاصی از فی بوو تحقیق درباره زندگانی امام حسین علیه السلام دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 9
فهرست مطالب:

ولادت

حسین (ع ) و پیامبر (ص)

حسین (ع ) با پدر

امام حسین (ع ) با برادر

امام حسین (ع ) در زمان معاویه

قیام حسینى

پی نوشتها:

ولادت در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت  دومین فرزند برومند حضرت على وفاطمه , که درود خدا بر ایشان باد, در خانه وحى و ولایت چشم به جهان گشود. چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (ص ) رسید, به خانه حضرت على (ع ) و فاطمه (س ) آمد و اسما  را فرمود تا کودک را بیاورد.اسما او را در پارچه اى سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص ) برد, آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.
به روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش , امین وحى الهى , جبرئیل  فرود آمد و گفت : سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا, این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون (شبیر)  که به عربى (حسین ) خوانده می شود نام بگذار.چون على براى تو به سان هارون براى موسى بن عمران است , جز آن که تو خاتم پیغمبران هستى .و به این ترتیب نام پرعظمت حسین از جانب پروردگار, براى دومین فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد.
به روز هفتم ولادتش , فاطمه زهرا که سلام خداوند بر او باد, گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقیقه  کشت , و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد.

تحقیق در مورد حیات فکری و سیاسی امامان شیعه علیهم السلام

اختصاصی از فی بوو تحقیق در مورد حیات فکری و سیاسی امامان شیعه علیهم السلام دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه11

فهرست مطالب

امام سجاد (ع)

امام سجاد وشیعیان:

بهره گیری امام سجاد از دعا:

امام سجاد و بردگان

برخورد های امام با امویان

امام باقر (ع):

موقعیت علمی امام باقر(ع)

مبارزه با یهود و اسراییلیات:

وضع و موقعیت شیعه از دیدگاه امام :

امام و مسائل سیاسی

شخصیت اخلاقی و فقهی امام صادق

امام صادق

شیعیان امام صادق(ع)

پراکنده بودن انها در سرزمین های دور و نزدیک، امکان مراجعه شخصی همه ی انها را به امام غیر ممکن ساخته بود و لذا انان در مسایل خود اعم از فقهی و عقیدتی و... به شیعیان شناخته شده مراجعه می کردند که طبعا اختلاف نظر میان انها از این راه به دیگر شیعیان نیز راه پیدا می کرد. نیز در گیرودار در گیری های سیاسی ، میان پاره ای از شیعیان، تمایلاتی به حکومت تازه پاگرفته ی عباسیان که پیش از ان در محافل شیعیان حضور جدی داشتند، دیده می شدو این خود عاملی بر عوامل اختلاف میان شیعیان می افزود.

علاوه بر همه ی این ها جریان زیدیه نیز به عامل دیگری در این تفرقه شده و با پیدایش حرکت های انقلابی انان بسیاری از شیعیان سیاسی و تندرو جذب این گروه شده و پیرامون ان ها را گرفته اند که پیش امدهایی از قبیل کما بیش اثار ناهنجار و نسبتا عمیق روی شیعه بر جا گذاشت.

در عین حال میان اصحاب وپیروان امام صادق کسانی نیز بودند که شیعه واقعی ان حضرت به حساب امده و در حفظ اثار علمی و روایی حضرتش تلاش های مداوم و خستگی ناپذیری از خود نشان می دادند.

درمیان این افرادکسانی بودند که امام صادق ان ها را به عنوان مرجع برای شیعیان خود معرفی نمود،به طوری که در جواب یکی از شیعیان خود از ان حضرت پرسید : هنگامی که سوال برای ما پیش می اید به چه کسی مراحعه کنیم؟

می فرماید: به سراغ اسدی برو ، منظور حضرت از اسدی ابو بصیر بود .

نکته ی جالب توجهی که درباره ی تشتت جامعه ی شیعه یا دیگر پیدایش تفرقه میان انها وجود دارد این که پاره ای از علمای دربار که در خدمت مهدی عباسی بودند به این اختلافات دامن زدند و در بزرگ نشان دادن ان تلاش زیادی کردند. در این باره کشی از شخصی به نام هریک از اصحاب امام صادق را به عنوان سر رشته دار یک فرقه شیعی ذکر کرده است.

در بیان این قسمت لازم است اشاره شود که شیعیان امام بیشتر در عراق ان هم در کوفه بود . سایر مراکز یا شیعه نداشت یا کمتر داشت، گرچه گاه از خراسان نیز کسانی نزد امام امده از ایشان احکام فقهی شان را سوال می کردند.

تفسیری مانند البرهان و صافی و بحرانی از فیض کاشانی ، حاوی روایات زیادی در زمینه ی فقهی و توضیح آیات قران و شان نزول انهاست که از ان حضرت روایت شده است . علاوه براین ها مقدار زیادی اخبار تاریخی درباره ی امیرالمومنین و جنگ صفین نیز از ان حضرت نقل شده است.

عده ای فکر می کردند تلاش برای معاش ، که نشانه ی فعالیت برای زندگی بهتر است ، درست نیست . محمدبن منکدر یکی از حفاظ قران در عصر امام باقر در ضمن تمجدید از ان حضرت می گوید: می خواستم او را وعظ کنم که او مرا موعظه نمود . سوال کردند چگونه؟ گفت: روزی از مدینه بیرون امدم و در صحرا محمدبن علی بن الحسین را دیدم. او در حالی که بدن چاقی داشت در کنار دو غلام سیاه کار می کرد ، پیش خود گفتم: سبحان الله!

درباره ی مسایل کلامی نیز امام باقر بسیاری از خطبه های امیر المومنین را در مسایل مربوط به توحید و صفات خدا روایت کرده اند. همینطور ان حضرت بیانگر بسیاری از نکات دقیق مسایل کلامی مورد اختلاف بین شیعه و اهل سنت می باشند. اینروایات در اصول کافی به وفور دیده می شوند.

ابن ندیم در الفهرست ، کتاب تفسیری به امام باقر نسبت داده و گفته است که ان را ابوالجارود زیاد بن منذر از امام نقل کرده است. بخش بزرگی از این روایات در تفسیر قمی و تفسیر پرارج مجمع البیان امده است.

تلاش های خستگی ناپذیر امام باقر و پس از وی تلاش های امام صادق سبب شد تا فقه شیعه با اتکای به احادیث رسول خدا و اشراقات و الهامات غیبی بر قلوب ایمه اطهار زودتر اهل سنت و ..... به مرحله تدوین برسد.

امام باقر مانند امامان دیگر برای بیان اهمیت موقعیت اهل بیت از لحاظ دین ، کوشش بلیغی از خود نشان می داد و در روایتی که در این زمینه از ان حضرت نقل شده، چنین امده است: ال محمد ابواب الله و سبیله و الدعاه الی الجنه و القاده الیها فرزندان رسول خدا درهای علوم الهی و را وصول به رضای او و دعوت کنندگان به بهشت و سوق دهندگان مردم بدان هستند