اگر من در هنگام خوردن غذا خود را کثیف می کنم، اگر نمیتوانم خودم لباسهایم را بپوشم، صبور باش.
و زمانی را به خاطر بیاور که من ساعتها از عمر خود را صرف آموزش همین موارد به تو کردم
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید:
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 18
فهرست و توضیحات:
روان شناس جنایی
موضوع: نحوه رفتار والدین با کودکان 7- 1 سال و نحوه رفتار والدین و مربیان با نوجوانان 14- 7 و 21- 14 سال بایستی چگونه باشد تا از بزهکاری آنان در آینده جلوگیری شود.
گفتار اول: دوران وزارت
گفتار دوم: استقلال طلبی و تمجید از نوجوان
گفتار دوم: مبحث اول: مشورت با نوجوانان و قاطعیت والدین بدور از خشونت
مبحث دوم: نگرش متقابل والدین و فرزندان
گفتار چهارم: جوان و دوستان
گفتار پنجم: جوان و عشق
گفتار ششم: جوانان و انتخاب شغل
گفتار هفتم: محیط اجتماعی و جوان
گفتار هشتم: الگوهای فرزند پروری
گفتار نهم: جوانان و اعتقادات دینی
منابع و مأخذ
گفتار اول: دوران وزارت
این دوران از ابتدای نوجوانی شروع و به سالهای اول جوانی ختم می‌گردد بیشتر روانشناسان عقیده دارند که دوران نوجوانی از 11 یا 12 سالگی آغاز و در سالهای 17 یا 18 سالگی خاتمه می‌یابد بنابراین قسمت اعظم این دوران بویژه در مملکت ماشینی نوجوانی را در بر گرفته و بالاخره به سنین نوجوانی و یا اصطلاحاً به دوران زندگی استقلال منتهی می‌گردد. گروهی از روانشناسان رشد و تکامل روانی، اجتماعی، عاطفی، عقلی انسان را جریان منظم و دائمی تصور کرده‌اند که مثل آب روانی از یک نقطه آغاز و به یک هدف مشخص و معین در حرکت است این روانشناسان هر نوع تقسیم بندی را در زندگی امری ذهنی می‌دانند، اینان اظهار می‌دارند که فقط حوادث غیر مترقبه باعث تغییر مسیر زندگی می‌شود وگرنه زندگی مسیر عادی خود را طی می‌کند و به موقع به پایان می‌رسد به هنگامی که رشد با طغیان و بحران مواجه است این بحرانها نقاط عطف واقع می‌شود و چه بسا که این تاثیرات شخصیت آدمی را متزلزل و دگرگون کند. شاید وظیفه اصلی والدین در این دوره بحرانی سازش با این واقعیتها و پذیرش وضعیت جدید باشد نه مقابله و رویاروی با آن در این دوره نباید از اجبار و تحمیل استفاده کنند. نوجوان در اثر تغییرات چشمگیر بدنی و تحت تاثیر هورمونها و تظاهرات بلوغ خواه ناخواه در مقابل درخواستهای والدین مقاومت نشان می‌دهند و راهی جز خیر و صلاح نمی‌شناسند و نه اعتقادی به تجربیات والدین دارد. این دوره هفت سال سوم که عده‌ای آن را اواخر دوران نوجوانی می‌گویند یعنی سنین 13 تا 17 سالگی در دختران و 14 تا 16 سالگی در پسران از لحاظ بلوغ و رشد سریع جسمی می‌دانند که شکل و اندازه، اعضای بدن چه در دختر و چه در پسر تقریباً شبیه افراد بالغ شده است ولی ممکن است از این به بعد نیز به طول قد بعضی از نوجوانان تا 20 سالگی اضافه شود و تکامل دستگاه تناسلی، تغییر صدا، عمیق و خشن شدن صدا در پسران، تکامل شکل رحم دختران، آخرین زمان شروع قاعدگی در دختران و ... از موارد جسمی و ظاهری این دوره است. آنچه باعث اهمیت این دوره است خصوصیاتی است که نوجوان پیدا می‌کند و گاه همین مسائل موجب سوء تفاهم والدین می‌گردد به مواردی از این خصوصیات می‌پردازیم.
گفتار دوم: استقلال طلبی و تمجید از نوجوان
درخواست استقلال یکی از تغییرات عمده‌ای است که در سنین جوانی «دوران وزارت» تجلی می‌کند که بزرگ شده می‌خواهد مستقل عمل کند. در انتخاب لباس، دوستان، اظهار نظر عادی در منزل، جلسات مهمانی، روابط فامیلی و هزاران مسئله روزمره که در خانواده بوجود می‌آید بحث می‌کند عدم قبول آراء و عقاید ابراز شده او آزارش می‌دهد. هنگام شکست در پذیرش عقاید و مردود شدن از طرف خانواده مقاومت می‌کند و گستاخ می‌گردد. برای کسب استقلال در خانه امتیازاتی مثل امر و نهی کردن به کوچکترها و تمشیت در امور خانه و یا رفتاری رئیس مآبانه داشته باشد. کار و معاشرت خود را از دیگران پنهان می‌کند که سؤالات کنجکاوانه والدین باعث اضطراب و در صورت فشار شدید باعث می‌شود جوان دچار هیجانات عاطفی شده و فردی نامتعادل شود. والدین باید بدانند احساس جوان خیلی شدید و جدی است و کمتر آینده نگر و خواهان هر چیز در همان لحظه است. جوانان شیفته تمجید و ستایشند در صورت سرزنش والدین آنها را متجاوز به حریم استقلال خود می‌دانند تعیین و تمجید درست و به موقع مبنای اعتماد به نفس، محرک قوه ابتکار و خلاقیت و موجب امنیت خاطر می‌شود که بایستی بر مبنای ارزیابی صادقه و مثبت از فرد باشد.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
مشخصات این فایل
عنوان: نقش والدین در پیشگیری از اعتیاد نوجوانان
فرمت فایل: word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 27
این مقاله درمورد نقش والدین در پیشگیری از اعتیاد نوجوانان می باشد.
-علل اجتماعی
عوامل اجتماعی مانند:محیط مدرسه،دوستان ناباب،تفریحات ناسالم،بیکاری،عدم مقبولیت اجتماعی،فقرهای فرهنگی،رشد جمعیت،مهاجرت های بی رویه و... در شکل گیری اعتیاد نقش بنیادی دارند. بر همین اساس است که دانشمندان برای جلوگیری از اعتیاد کودکان و نوجوانان،سالم سازی محیط مدرسه و پیشگیری از معاشرت با دوستان ناباب را مطرح کرده اند. افزایش جمعیت و بیکاری،از دیگر عوامل اعتیاد است.افزون بر آن،در کشورهای عقب مانده،امکانات تفریحی و رفاهی کافی فراهم نیست و همین موارد نقش تعیین کننده ای در گرایش جوانان به اعتیاد ایفا می کنند.عامل مهم دیگر،سنت ها و عقاید عامیانه است.بدین معنا که بعضی افراد مواد مخدر را یک ماده ی مفید دانسته و حتی استفاده از آن را ارزش می دانند.متأسفانه در برخی از مجالس جشن و شادی،بهره گیری از مواد مخدر به صورت یک سنت درآمده است و به آن افتخار می کنند.به علاوه در بعضی از جوامع ،مواد مخدر را دارویی شفابخش و عامل آرامش می دانند.
درباره ی قوانین مربوط به مواد مخدر چه چیزهایی را به فرزندانتان بگویید؟
آیا لازم است با فرزندانتان درباره ی قوانین ضد مواد مخدر،نحوه ی اجرا و پیامدهای نقض آنها صحبت کنید.آن هم در جایی که اگر نوجوانی تعمیم به مصرف غیر قانونی مواد مخدر گرفته باشد،به احتمال زیاد صحبت درباره ی قوانین و یا خطرات ناشی از نقض آنها،او را از اجرای تصمیم خود منصرف نخواهد کرد؟
شاید این مسئله درباره ی جوانانی که تصمیم به مصرف مواد مخدر گرفته باشند،درست باشد؛اما چنین اطلاعاتی برای نوجوانانی که هنوز در تصمیم خود مردد هستند،می تواند نقشی بازدارنده داشته باشد.تنها توصیه ساده ما به والدین این است که مرتباً با فرزندانتان درباره ی آن چه که آنها باید درباره ی استفاده از مواد مخدر بدانند و همچنین واکنش مورد انتظار خود،بحث و تبادل نظر کنید.در واقع والدین با سکوت خود نشان می دهند که تسلیم شده و اجازه داده اند تا اطلاعات نادرست از طریق نوجوانان همسن وسال فرزندانشان در اختیار آنها قرار گیرد:«بابا کسی رو که واسه یه ریزه مواد نمی گیرن!»موضوع اصلی در این میان کمک به نوجوانان است تا از چارچوب قانونی موجود در زمینه ی مواد مخدر در جامعه شان آگاه شوند.ابتدا برای فرزندانتان توضیح دهید که علاوه بر صدمات و آثار سوء جسمی و روحی ناشی از مصرف مواد مخدر،سروکار داشتن آنها با مواد مخدر پیامدهای قانونی نیز در پی دارد.اگر چه مصرف کافئین،داروهای مجاز،داروهای غیر مجازی که از گوشه و کنار منزل برداشته می شود محدودیتهای قانونی ندارد.اما استفاده از بسیاری مواد محرک دیگر دارای محدودیتهای قانونی است.
درباره ی مالکیت مواد مخدر چه چیزهایی به فرزندانتان بگویید؟
مالکیت مواد مخدر،یعنی داشتن چنین موادی با خود در مدرسه،در ماشین،در منزل،و یا هر جای دیگری که مربوط به شما می شود.نوجوانان با نگهداری مواد مخدر در اتاق خود،خانواده ی خویش را در معرض خطراتی جدی قرار می دهند،زیرا اگر چه والدین وجود چنین موادی را در خانه ی خود ممنوع کرده اند،اما اطلاعی از این کار فرزند خود ندارند.خرید مواد مخدر برای مصارف شخصی،اغلب نوجوانان را به نحوی با جرائم جنایی مرتبط می سازد که ممکن است خطرات اجتماعی مهمی را به خطرات یاد شده اضافه کند.اگر نوجوانی در یک میهمانی حضور داشته باشد که در آن مواد مخدر مصرف می شود،به رغم استفاده از چنین موادی،همراه دیگران دستگیر خواهد شد.نوجوانان باید بدانند هر گونه سروکار داشتن با مواد مخدر،به سادگی می تواند آنها را دچار دردسر کند.
درباره ی مصرف مواد مخدر چه چیزهایی به فرزندانتان بگویید؟
بخشی از خطر مواد مخدر،در میزان آگاهی ما از چیزی نهفته است که استفاده می کنیم.نوجوانان به هنگام خرید مواد مخدر از دلالان خیابانی،به هیچ عنوان اطلاع دقیقی از مواد خریداری شده و یا میزان خالصی یا نا خالصی آن را ندارند.پس،این هشداری است به خریداران.مسئله دیگر تأثیر این گونه مواد بر رفتارهای شخص به ویژه در هنگام رانندگی است.امروزه تصادف خودروهایی که رانندگان آنها به نوعی با مواد مخدر یا الکل سر و کار دارند،عامل مرگ و میر بسیاری از جوانان و نوجوانان تلقی می شود.
درباره مواد مخدر چه چیزهایی به فرزندانتان بگوئید؟
جوانانی که به خرید و فروش مواد مخدر روی می آورند تا پول مواد مخدر مصرفی خود را تهیه کنند،گاهی به اشتباه مشتریان خود را مورد اعتماد دانسته و فکر می کنند که آنها را به مقامات قانونی تحویل نخواهند داد.این فروشندگان به سادگی فراموش می کنند که آنچه خرید و فروش می کنند مدرکی است علیه خود آنها.پس فروشندگان مواد مخدر را از پیامدهای کارشان آگاه کنید.والدین می توانند به فرزندان خود بگویند که مالکیت مواد مخدر آنها را دچار درد سر می کند و مصرف مواد مخدر دردسرهای بیشتری به وجود می آورد.در کشور ما فروش مواد مخدر از جمله جرائمی است که در قانون مصوبه شدیدترین مجازاتها را به خود اختصاص داده است.در قوانین ایران،مجازات فروش مواد مخدر به تناسب میزان مواد،از چهار میلیون تا دویست میلیون ریال جزای نقدی،یک تا هفتاد و چهار ضربه شلاق،سه تا پانزده سال حبس،حبس ابد،اعدام و مصادره اموال تعیین شده است.
درباره مسئولیت های فرزندانتان چه چیزهایی بگوئید؟
در صورت بازداشت نوجوانی به دلیل نقض قوانین مواد مخدر،به سود خود اوست که پیامدهای منفی رفتار خود را متحمل شود.به دلیل نوسانات موجود در قوانین،والدین ممکن است بخواهند با گرفتن وکیل و یا مشورت با او،اطلاعات حقوقی لازم را بدست آورند،اما خود نوجوانان باید با پذیرفتن پرداخت بخشی از هزینه ها،در جلسات مشورتی-حقوقی شرکت کنند و در تمام جلسات غیر رسمی دادگاه نیز حضور یابند(طبق قانون آئین دادرسی در امور کیفری،حضور متهم اعم از این که طفل یا کبیر باشد در کلیه جلسات تحقیق و رسیدگی دادگاه الزامی است و می تواند وکیل خود را نیز به همراه داشته باشد.ماده 226 قانون مذکور به قاضی دادگاه رسیدگی کننده به جرائم اطفال اجازه می دهد در صورتی که مصلحت طفل اقتضا نماید رسیدگی در قسمتی از مراحل دادرسی در غیاب متهم صورت گیرد.)
سرانجام والدین باید با سنجشهای اجتماعی خود،رفتارهای احتمالی سیستمهای حقوقی را مورد ارزیابی قرار دهند.والدین در صورت وجود دلایل کافی مبتنی بر وجود تبعیض و تعصباتی در سیستم قضایی که ممکن است به رفتاری ناعادلانه با فرزندان آنها منجر شود،باید این عامل را نیز به خطرات موجود بیافزایند.
آنها ممکن است چنین احساس کنند که برای جرمی یکسان(نظیر داشتن کوکائین)با یک مرد سیاه پوست آمریکایی و یا یک زن سفید پوست انگلیسی،رفتاری مشابه اعمال نمی شود.مثلاً با مرد سیاه پوست با ظن و شک بیشتری رفتار می شود و در ضمن سختگیری در اجرای قوانین،او را مشمول مجازاتها و محکومیتهای سنگین تری می کنند.اگر والدین احتمال وجود چنین تعصبهایی را می دهند،باید فرزندان خود را از وجود اینگونه خطرات مضاعف،آگاه کنند.آنها باید در صورت دستگیری پسر یا دختر خود با استفاده از وکلا یا نمایندگان حقوقی،از اعمال و رفتارهای یکسان و عادلانه نسبت به فرزندان خود مطمئن شوند.
چند پیشنهاد:
به عقیده ما بهترین شیوه برای مراقبت از جوانان این است که والدین آنها را با استفاده از راههای زیر،آماده برخورد با معضل اعتیاد کنیم:
1-روبه رو شدن با این تهدید اجتماعی و نه انکار کردن آن.
2-آگاه کردن فرزندانشان در زمینه خطرات ناشی از مصرف مواد مخدر و ارائه توصیه های ایمنی لازم در صورت مصرف مواد مخدر.
3-آمادگی شخصی برای تشخیص علائم و انجام واکنشهای لازم به هنگامی که مصرف مواد به فرزندشان آسیب می زند و زندگی خانوادگی را از هم می پاشد.
4-به کار گرفتن شیوه های پیشگیری لازم برای آماده سازی فرزند در زمینه برخورداری از زندگی مناسب و مستقل و عاری از وابستگی به مواد مخدر و الکل.
5-ارائه شیوه های پذیرش و برخورد با مشکلات احساسی و عاطفی و جلو گیری از تأثیر سوء آنها در زندگی جوانان.
وبالاخره... .
شاید تنها راه کاربردی و منطقی در جامعه،افزایش تعداد گزینه های گوناگون برای جوانان است.فرصتهای اجتماعی،معنوی،تفریحی و هنری،تحصیلی،خدماتی و شغلی می تواند جایگزینهای سالمی برای سرگرمی های پوچ ناشی از مواد مخدر باشند.
پیشگفتار
مقدمه:
تعریف اعتیاد :
علل و زمینه های اعتیاد :
عوامل فردی
3-علل اجتماعی
4-علل جغرافیایی و اقتصادی
علل سیاسی
معنی اصطلاح«به دور از اعتیاد» :
درباره مسئولیت های فرزندانتان چه چیزهایی بگوئید؟
چند پیشنهاد:
منابع و مآخذ:
انسانها در بَدو تولد مانند کاغذ سفیدی هستند که هنوز چیزی بر روی آن نوشته نشده است. (راموز, 1976 : 119) هر آنچه که ما بر روی آنها بنویسیم, در آینده همان را خواهیم خواند. به عبارت دیگر، شخصیتِ اجتماعی و فرهنگیِ فرزندان توسط : خانواده، مدرسه، رسانه ها و محیط های اجتماعی دیگر ساخته می شود. یعنی, قاعدتا شکل، فرم و محتویِ هر کدام از این منابع, نسبتا مشابه شکل, فرم و محتویِ شخصیتِ روانی، اجتماعی و هویت فرهنگی جوانان خواهد بود.
این منابع بطور یکسان عمل نکرده و تاثیر یکسانی بر روی افراد جامعه ندارند. در بعضی از افراد، خانواده و در افراد دیگر، مدرسه و در تعدادی دیگر, ممکن است رسانه ها بیشترین تاثیر را داشته باشند. اما، همانطوری که تحقیقات نشان می دهند، بیشترین تاثیر در روند جامعه پذیری و فرهنگ پذیری انسان، در نتیجه, شخصیت روانی و فرهنگی او تا قبل از 6 سال پایه ریزی می شود و این زمان را انسان بیشتر در خانواده می گذراند. (دادسون, 1972(
در مواقعی که خانواده بتواند با روابط آموزشی صحیح، فرزند را به سمت خود جذب کند، تاثیر نیروهای دیگر حتی در صورتی که مخالف با فرهنگ رایج خانواده باشند, به حداقل خواهد رسید، و در صورت موافقت نیز تشدید خواهد شد. در صورتیکه خانواده با روابط نا صحیح خود نقش دافعه را نسبت به فرزند داشته باشد، طبیعتا, منابعِ دیگر که رابطه ای بهتر و آموزشی تر از خانواده ایجاد کنند، می توانند بر روی چگونگی شخصیتِ روانی، اجتماعی و فرهنگی فرزندان اثر بسزایی داشته باشند. از منظری دیگر، در صورتیکه رابطة خانواده، رابطه ای بر اساس دمکراسی و آزادی باشد، اولا, فرزند بیشتر به سمت خانواده تمایل نشان خواهد داد، ثانیا, جنبة اجتماعی شدن او بیشتر تقویت شده و وی نقش فعالتری را در جامعه ایفا می کند. در غیر اینصورت غالبا دیده شده که فرد منزوی بوده و با محیط اطراف خود منفعلانه بر خورد خواهد کرد.
وجود شخصیت سالم روانی و فرهنگی فرزندان در گروِ یک نکتة اساسی است که در اکثر خانواده های مورد مطالعة این پژوهش کیفی (لاپلانتین, 2000) که در سلامت روان بسر میبرند، مشترک به نظر می رسید، و این نکته, مسئلة حضور والدین در جمع خانواده بود. به عبارت دیگر، مدت زمانی است که والدین در خانه می باشند, و یا شکل فضایی که در خانه حاکم است. البته، وجود زمان و یا فضا به تنهایی کافی نبوده، بلکه در این مدت زمانِ حضورِ فیزیکی، داشتن رابطة آموزشی (هس و ویاند, 1994) و مسئلة وجود ارتباطات کلامی, (بودیشون, 1982) یعنی گفتگو در بین اعضاء خانواده لازم و مطرح است.
شامل 19 صفحه فایل word قابل ویرایش
فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت) تعداد صفحه:15
تاثیر شیوه های فرزند پروریِ والدین بر شخصیتِ اجتماعی و فرهنگی جوانان
شخصیتِ اجتماعی و فرهنگیِ فرزندان توسط : خانواده، مدرسه، رسانه ها و محیط های اجتماعی دیگر ساخته می شود.
انسانها در بَدو تولد مانند کاغذ سفیدی هستند که هنوز چیزی بر روی آن نوشته نشده است. (راموز, ۱۹۷۶ : ۱۱۹) هر آنچه که ما بر روی آنها بنویسیم, در آینده همان را خواهیم خواند. به عبارت دیگر، شخصیتِ اجتماعی و فرهنگیِ فرزندان توسط : خانواده، مدرسه، رسانه ها و محیط های اجتماعی دیگر ساخته می شود. یعنی, قاعدتا شکل، فرم و محتویِ هر کدام از این منابع, نسبتا مشابه شکل, فرم و محتویِ شخصیتِ روانی، اجتماعی و هویت فرهنگی جوانان خواهد بود.
این منابع بطور یکسان عمل نکرده و تاثیر یکسانی بر روی افراد جامعه ندارند. در بعضی از افراد، خانواده و در افراد دیگر، مدرسه و در تعدادی دیگر, ممکن است رسانه ها بیشترین تاثیر را داشته باشند. اما، همانطوری که تحقیقات نشان می دهند، بیشترین تاثیر در روند جامعه پذیری و فرهنگ پذیری انسان، در نتیجه, شخصیت روانی و فرهنگی او تا قبل از ۶ سال پایه ریزی می شود و این زمان را انسان بیشتر در خانواده می گذراند. (دادسون, ۱۹۷۲)
در مواقعی که خانواده بتواند با روابط آموزشی صحیح، فرزند را به سمت خود جذب کند، تاثیر نیروهای دیگر حتی در صورتی که مخالف با فرهنگ رایج خانواده باشند, به حداقل خواهد رسید، و در صورت موافقت نیز تشدید خواهد شد. در صورتیکه خانواده با روابط نا صحیح خود نقش دافعه را نسبت به فرزند داشته باشد، طبیعتا, منابعِ دیگر که رابطه ای بهتر و آموزشی تر از خانواده ایجاد کنند، می توانند بر روی چگونگی شخصیتِ روانی، اجتماعی و فرهنگی فرزندان اثر بسزایی داشته باشند. از منظری دیگر، در صورتیکه رابطة خانواده، رابطه ای بر اساس دمکراسی و آزادی باشد، اولا, فرزند بیشتر به سمت خانواده تمایل نشان خواهد داد، ثانیا, جنبة اجتماعی شدن او بیشتر تقویت شده و وی نقش فعالتری را در جامعه ایفا می کند. در غیر اینصورت غالبا دیده شده که فرد منزوی بوده و با محیط اطراف خود منفعلانه بر خورد خواهد کرد.
وجود شخصیت سالم روانی و فرهنگی فرزندان در گروِ یک نکتة اساسی است که در اکثر خانواده های مورد مطالعة این پژوهش کیفی (لاپلانتین, ۲۰۰۰) که در سلامت روان بسر میبرند، مشترک به نظر می رسید، و این نکته, مسئلة حضور والدین در جمع خانواده بود. به عبارت دیگر، مدت زمانی است که والدین در خانه می باشند, و یا شکل فضایی که در خانه حاکم است. البته، وجود زمان و یا فضا به تنهایی کافی نبوده، بلکه در این مدت زمانِ حضورِ فیزیکی، داشتن رابطة آموزشی (هس و ویاند, ۱۹۹۴) و مسئلة وجود ارتباطات کلامی, (بودیشون, ۱۹۸۲) یعنی گفتگو در بین اعضاء خانواده لازم و مطرح است.