بررسی مفهوم عملکرد در معماری و یافتن رابطه ای جبری ما
بین فرم و عملکرد در شعار معماری مدرن جهت باز شناسی نسبت فرم و عملکرد در معماری یافتن مدلی مناسب از نیاز های انسانی ضروری است
. در این مقاله با تکیه بر علوم وابسته به معماری مفهوم قابلیت
های محیطی و سلسله نیاز های انسانی بترتیب در روانشناسی
اکولوژیکی و روانشناسی انسان گرا جهت عمق بخشیدن به نسبت ما
بین فرم و عملکرد و یا همان فعالیت های انسانی مورد نظر قرار خواهدگرفت.
از این رو ابتدا وسعت بخشیدن به مفهوم "عملکرد" ضروری می نمایدو ما را به شناخت دامنه ای وسیع از نیازها و فعالیت های انسانی از یکسو واز سوی دیگر به قابلیت های گوناگون بالقوه محیط ملزم می سازد. ابتدا به شناخت نیازهای انسانی و سپس به مفهوم قابلیت های محیطی و تعامل مابین این دو جهت دستیابی به رابطه ای مناسب مابین فرم و عملکرد می پردازیم.
عملکرد و نیاز های انسانی در معماری
توجه به نیاز های انسانی و لذا یافتن مدلی کامل تر از انسان دغدغه خاطربسیاری از معماران بوده است (اوتو واگنر ۱۸۹۴ 1 ، گریپیوس ۱۹۳۵ ، موهولی لکربوزیه ۱۹۲۳،۱۹۸۷ ، مییر ۱۹۶۷ ). اتو ،a ناگی 1932،1937،1937
واگنر معمار مشهور اطریشی شروع هر گونه خلاقیت هنرمندانه را نیاز های انسانی، توانایی ها و فن آوری زمان می دانست و عقیده داشت که برای ایجاد فرم های مناسب با زمان توجه به روح مکان، شرایط آب و هوایی ومصالح در دست رس از مهم ترین سازوکار های خلق کارهای هنرمندانهاست.
فرم تابع عملکرد