تحقیق عکس های هوایی و تصاویر ماهواره ای

اختصاصی از فی بوو تحقیق عکس های هوایی و تصاویر ماهواره ای دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود "پایین مطلب:
فرمت فایل: word (قابل ویرایش)
تعداد صفحه: 22
فهرست مطالب:

چگونگی استفاده از عکس های هوایی و تصاویر ماهواره ای در برنامه ریزی های شهری

• مقدمه :

شهر رم

▪ آشنایی با ساختار شهری

۱) ساختار شهری و عکس های هوایی

• میدان نقش جهان اصفهان

۱-۱) مناطق مسکونی شهر

۲-۱) مناطق تجاری شهر

۳-۱) مراکز خدمات شهری

۴-۱) فضاهای سبز شهری

۵-۱) شبکه های ارتباطی و راه های دسترسی شهر

• کاربرد عکس های هوایی در مطالعات شهری

۳) کاربرد عکس های هوایی در شهرسازی

۴) کاربرد عکس های هوایی در مطالعات صنعتی شهرها

۱-۴) صنایع استخراجی :

۲-۴) صنایع تبدیلی :

۳-۴) صنایع تولیدی :

۵) کاربری های برنامه ریزی منطقه ای و شهری

فتوژئولوژی

دید کلی

تاریخچه و سیر تحولی

اصول تفسیر عکسهای هوایی

کاربرد عکس‌های هوایی

فواید عکسهای هوایی

سنجش از دور

سنجش از دور چیست ؟

کاربرده سنجش از دور

کاربردهای سنجش از دور در مطالعات زمین شناسی وبلایای طبیعی

نرم افزارهای متداول دورسنجی

انواع داده های مورد استفاده زمین شناسی

مهمترین قابلیتهای داده های سنجش از دور

مبانی فتوژئولوژی و تفسیر عکس هوایی

قسمتی از متن:

• میدان نقش جهان اصفهان

۱-۱) مناطق مسکونی شهر

منطقه مسکونی به آن قسمت از شهر گفته می شود که قسمت عمده مساحت آن ( حداقل ۵۰ درصد ) به واحدهای مسکونی ساکنین شهر اختصاص داده شده است . در واقع قسمت اعظم شهرها را بخش مسکونی تشکیل می دهد . در داخل منطقه مسکونی ، خیابان ها ، مراکز خدمات رسانی ، فضاهای سبز و خطوط ارتباطی نیز دیده می شود . البته ممکن است واحدهای صنعتی – تجارتی کوچک در داخل منطقه مسکونی پراکنده شوند ولی واحدهای صنعتی – تجارتی کوچک در داخل و یا بیرون منطقه مسکونی به خود اختصاص می دهند . در عکس های هوایی کوچک مقیاس تشخیص واحدهای خدماتی و فضای سبز پراکنده در داخل منطقه مسکونی مشکل است . در هر صورت نامگذاری یک منطقه به عنوان منطقه مسکونی یا تجارتی و ... بستگی به مقیاس عکس هوایی و اندازه آن دارد .

اغلب خانه ها در شهرهای ایران به صورت خانه های تک خانواری هستند که به وسیله دیواری از خانه های مجاور ، خیابان ، و یا کوچه کنارش جدا می گردد . تقریبا نصف مساحت خانه ، بنا و نصف دیگر آن را حیاط خانه تشکیل می دهد . دیوار عمده ترین ویژگی خانه های مسکونی ایران است . وسعت و عظمت خانه ها نشان دهنده وضع اقتصادی مالک آن است . شرایط طبیعی نیز بر وسعت خانه های مسکونی تاثیر دارند . مثلا در مناطق سرد خانه ها روی هم رفته کوچکتر از خانه های مناطق گرم است . در مجموع اندازه خانه از شهری به شهر دیگر فرق می کند ، ولی در هر شهری خانه طبقات مرفه و پردرآمد بزرگتر و مجلل تر از خانه طبقات کم درآمد است . خانه های تک خانواری اغلب یک طبقه است و به ندرت دیده می شود که در یک خانه یک طبقه ، دو خانوار در جوار هم زندگی کنند . اغلب خانه های دو طبقه یا چند طبقه مورد استفاده چندین خانواده قرار می گیرند ، در این واحدها هر طبقه ، محل سکونت یک خانوار می باشد ، این نوع خانه های دو طبقه جزء بافت قدیمی شهرهای ایران محسوب می شود .

در سالهای اخیر در اکثر شهرها ، به ویژه در شهرهایی که توسعه امکانات شهری چندان آسان نیست ، ساختمان های بزرگ و چندین طبقه ساخته می شود .

در این ساختمان ها ، هر طبقه به چندین واحد مسکونی تقسیم می شود . این گونه ساختمان های چندین طبقه ، از نشانه های معماری جدید است و در شهرهای پرجمعیتی چون تهران ، اصفهان ، مشهد ، تبریز و ... متداول است و در شهرهای کوچک کمتر یافت می شوند . بهترین نشانه تعیین طبقات ساختمان ها ردیف های پنجره هاست . هر طبقه حتما یک ردیف پنجره دارد که از روی شمارش ردیف های پنجره ها ، تعداد طبقات معلوم می شود . تعیین تعداد خانوارهای ساکن در هر طبقه چندان آسان نیست . مساحت واحد مسکونی تنها معیار مناسب برای این منظور است . خانه ها بر اساس تعداد خانوارها به دو گروه تک خانواری و چند خانواری تقسیم می شود . از نظر کیفیت نیز ، به خانه های گرانقیمت و ارزان قیمت تقسیم می شوند . خانه های گران قیمت مساحت نسبی بیشتری دارند و از مصالح مرغوب ساخته شده و حیاط وسیع و باغچه خوب دارند .

در اکثر خانه های ارزان قیمت مساحت کل خانه کوچک است و از این مساحت کوچک هم نسبت کمتری به حیاط اختصاص یافته است . نمای بیرونی خانه ها بسیار ساده و از مصالح نسبتاْ ارزان ساخته شده است .

منطقه مسکونی شهر از نظر موقعیت مکانی و قدمت ساختمان ها به بخش های جداگانه ای تقسیم می شوند . بخش قدیمی شهر از نظر موقعیت مکانی و قدمت ساختمان ها هم به بخشهای جداگانه ای تقسیم می شوند . در بخش قدیمی شهر ، خانه ها قدیمی رنگ زمینه آنها نسبتاْ تیره است . کوچه ها باریک و غیر مستقیم و اغلب خیابان های بزرگ به مرکز شهر ختم می شوند و آرایش شعاعی دارند . کوچه ها و خیابان های کوچک تر با زاویه کمتر از ۹۰ درجه به خیابان های بزرگتر وصل می شوند . کل منطقه از پوشش گیاهی کمتری برخوردار است و فقط در برخی خانه ها تک درخت هایی وجود دارد که اغلب حمام ، مسجد ، و درختی بزرگ در آن دیده میشود . در مجموع علائم مشخص منطقه قدیمی شهر ، وجود خانه های کوچک گِلی ، کوچه های تنگ و خیابان های شعاعی ، یک میدان مرکزی ، و پوشش گیاهی کمتر است . دیگر ویژگی مهم منطقه قدیمی شهر های ایران وجود بازار سرپوشیده است .قسمت جدید شهر در بیرون منطقه قدیمی به صورت کمربندی پیرامون آن را احاطه کرده است . در این منطقه خیابان ها وسیع ، منظم ، و دارای فضای سبز می باشند .

مصالح ساختمانی از موادی به غیر از گل می باشد و اغلب خانه ها از آجر و یا سنگ درست شده اند .پشت بام خانه ها به وسیله موزائیک ، آسفالت و یا شیروانی پوشیده شده است .خانه ها از یک تا سه یا چهار طبقه دیده می شوند . کنار بیشتر خیابان ها به مغازه ها و واحدهای صنعتی کوچک اختصاص یافته است . فضاهای سبز فراوان یافت می شود . فضاهای پارکینگ خودرو در کنار خیابان ها و یا در فضاهای مخصوص مشاهده می شود . ساختمان های نسبتا بزرگ که اغلب بیمارستان یا مرکز آموزشی هستند ، در داخل این منطقه پراکنده شده است . حاشیه بیرونی منطقه مسکونی جدید ، در حال توسعه است . درنتیجه زمین های خالی ، ساختمانهای در دست احداث و مواد زاید پراکنده شده در داخل مزارع بیرون شهر دیده می شوند .توسعه اغلب شهرهای ایران در دو شکل کاملاْ متمایز و در دو جهت متفاوت انجام می شود . در یک طرف شهر خانه های گران قیمت با خیابان های وسیع ، مشجر و منظم توسعه می یابد . استفاده از مصالح خوب ، توسعه بر طبق برنامه از پیش تعیین شده و بر اساس اصول معماری و شهرسازی جدید ، وجود امکانات شهری از ویژگی های این بخش از شهر می باشد . در طرف مقابل خانه های ارزان قیمت توسعه می یابند . و افراد متناسب با توان اقتصادی خود سعی می کنند که یک سرپناهی برای خود بسازند . خیابان ها منظم و حساب شده نیستند و اغلب کج و معوج و نامنظم اند . ویژگی عمده و علایم شناسایی این منطقه در عکس های هوایی وجود خانه های کوچک و ساده و پراکنده ، خیابان های نامنظم ، وسایل نقلیه ارزان قیمتی چون موتور ، دوچرخه و وانت و زمین های خالی وسیع بین خانه ها می باشند .

در سالهای اخیر ، توسعه شهرهای ایران به صورت شهرک های اقماری صورت می گیرد ، یعنی در حومه شهر ، بعضی از نقاط به علت امتیازات خاص خود به عنوان یک مرکز مسکونی جدید منظور می گردد و به تدریج و طبق برنامه تنظیم شده توسعه می یابند . ساکنین این شهرک ها در مراکز اداری و صنعتی داخل شهر اصلی و در مراکز مجاور کار می کنند . این شهرک ها در واقع خوابگاه شبانه کارکنان و کارمندان و کارگران شهر می باشند . علائم شناسایی این شهرک ها بر روی عکس های هوایی ، وجود راه ارتباطی با شهر ، خیابان های منظم و مشجر و خانه های نوساز با قیمت های متوسط و یکنواخت است .