ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای، برای محفظه ی نگهدارنده ی راکتور هسته ای در مناطق لرزه خیز بسیار مهم است زیرا خطر وقوع حرکات زمین لرزه فراتر از فرض طراحی را نمی توان انکار کرد. یکی از مولفه های اصلی در بررسی ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای نیروگاه های هسته ای، بررسی توابع شکنندگی لرزه ای سازه است. توابع شکنندگی توابع احتمالاتی هستند که احتمال آنکه سازه آسیبی بزرگتر (یا کمتر) از یک سطح خاص را که ناشی از اثر یک سطح مشخص از واکنش است تجربه نماید. به عبارت دیگر منحنی شکنندگی به معنی احتمال رسیدن پاسخ سازه به سطح خرابی تعریف شده و یا تجاوز از آن حد، به ازای سطوح مختلف شدت زمین لرزه می باشد به منظور برآورد میزان آسیب های وارده، احتمال افزایش میزان خسارات از هر حالت خرابی توسط توابع شکننده تعریف می شود. در دهه های قبل جهت تعیین منحنی شکنندگی سازه ی نگهدارنده ی راکتور هسته ای ، تحلیل دینامیکی افزایشی(IDA) ترجیح داده شده است. برای بدست آوردن منحنی شکنندگی در هر سطح خطر، از روابط توزیع لوگ نرمال استفاده شده است. در این تحقیق سازه با دو روش عددی FEM و LMS انجام شده و با یکدیگر مقایسه شده است. برای این منظور ابتدا تحلیل مودال در هر دو روش بر روی سازه انجام شده، و نتایج نشان داده است که مشخصات دینامیکی این دو روش تقریبا با یکدیگر برابر است. سپس تحلیل IDA در این دو روش برای 30 زلزله با مشخصات تکتونیکی مشابه انجام شده است. در نهایت منحنی های شکنندگی برای حالات حدی مختلف در هر دو روش با استفاده از تحلیل های IDA تعیین شده ، و نتایج نشان داده است که روش LMS نسبت به روش FEM آسیب بیشتری را تخمین می زند.
تحقیق پژوهشی تهیه ی منحنی شکنندگی برای سازه های نیروگاهی با استفاده از تحلیل دینامیکی پیشرونده