تحقیق در مورد مقبره امام زاده اسماعیل شناط ( ابهر )

اختصاصی از فی بوو تحقیق در مورد مقبره امام زاده اسماعیل شناط ( ابهر ) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحه11

مقدمه
شناط نام ناحیه ای است در شمال شهر ابهر که این بنای آرامگاهی را در خود جای داده است . براساس اسناد و متون تاریخی ازجمله کتاب شرح الانساب نسبت امامزاده اسماعیل بایستی با 9 واسطه به نخستین پیشوای شیعیان جهان باز گردد .و به روایت دیگر بر اساس نوشته ی تذکره نویسان ، نسب این امامزاده به امام حسن ( ع ) می رسد.
شکل و پلان معماری این مقبره که مطابق با الگوی متعارف مقابر دورة صفوی ساخته شده و دارای تزئیناتی در سطوح داخلی و خارجی است از جمله تزئینات مقرنس گچی از نوع معلق در نمای بیرونی فضاهای چهارگانة ورودیها و طاقنماهای تزئینی مزین به خط بنایی یا معقلی در حد فاصل هر یک از این بخشها ست همچنین گنبد این بنای مذهبی که از نوع دو پوشی می باشد در نمای خارجی دارای تزئینات کاشیکاری با طرحهای معقلی کلوک بندان حصیر باف مربع زیبا است که طرح و نقش صلیب شکسته یا مالت بر ساق یا گلوی گنبد قابل توجه می باشد . لازم به ذکر است که نقش صلیب شکسته در تاریخ هنر فلات ایران دارای جایگاه و اهمیت فوق العاده ای است و قدمت آن به هزاره های دوم و سوم ق.م همزمان با ورود اقوام آریایی باز میگردد . همانطور که ذکر گردیده شیوة معماری مقبرة امام زاده اسماعیل به گونه ای است که این بنا را در ردیف ابنیه مذهبی قرن دهم ه.ق قرار می دهد و تزئینات آن نیز بایستی به دورة قاجار باؤ کر .

دلایل انتخاب :

• به علت نزدیک بودن راه
• به علت آشنایی که با بنا داشتم

روش  پژوهش

• کتابخانه ای
• اینترنت
• معرفی :

 

این آرامگاه در روستای شناط در 3 کیلو متری ابهر و در کنار جاده ی ابهر- تاکستان واقع است . بر اساس نوشته ی تذکره نویسان ، نسب این امامزاده به امام حسن ( ع ) می رسد . نمای بنا از بیرون هشت ضلعی و از داخل ، مربع است . مصالح بنا تماما از آجر است . در چهار ضلع اصلی بنا ، چهار ایوان قوس جناغی با ورودی هایی به داخل شبستان تعبیه گردیده است . این ایوان ها با مقرنس ها ، کار بندی های گچی و گره سازی تزیین شده و در قسمت بالای ورودی ها در هر ضلع ، پنجره ی چوبی پر کار و زیبایی کار گذاشته شده است . اضلاع چهارگانه ی دیگر بنا از بیرون با طاقنماهایی نماسازی شده که در وسط هر کدام ، کلمه ی (( الله )) و (( محمد )) را نگاشته اند . داخل بنا با گچکاری در آیینه کاری زیبایی مشتمل بر گل و بوته و طرحهای اسلیمی و جانوری و رنگ و گره سازی تزیین شده است . در گرداگرد بقعه ، سوره ی جمعه به خط ثلث جلی نوشته شده است . بر فراز شبستان ، گنبد بسیار زیبایی به سبک دو پوش با قوس پنج و هفت با ساقه ی بلند قرار دارد . پوشش گنبد توسط کاشی و به رنگ های سفید ، مشکی ، زرد و سبز اجرا شده است . در این پوشش ، علاوه بر کتیبه ی خط کوفی نام (( علی )) ، طرحهای هندسی نیز کار شده است .

با توجه به سبک معماری می توان کقت که اصل بنا مربوط به قرن نهم هجری است که در دوره ی صفوی ، الحاقاتی بدان افزوده شده است . تذکره نویسان ، دفن خود امامزاده را به قرن ششم هجری نسبت داده اند .

نمای بنا از بیرون هشت ضلعی و از داخل ، مربع است . مصالح بنا تماما از آجر است . در چهار ضلع اصلی بنا ، چهار ایوان قوس جناغی با ورودی هایی به داخل شبستان تعبیه گردیده است . این ایوان ها با مقرنس ها ، کار بندی های گچی و گره سازی تزیین شده و در قسمت بالای ورودی ها در هر ضلع ، پنجره ی چوبی پر کار و زیبایی کار گذاشته شده است . اضلاع چهارگانه ی دیگر بنا از بیرون با طاقنماهایی نماسازی شده که در وسط هر کدام ، کلمه ی (( الله )) و (( محمد )) را نگاشته اند . داخل بنا با گچکاری د آیینه کاری زیبایی مشتمل بر گل و بوته و طرحهای اسلیمی و جانوری و رنگ و گره سازی تزیین شده است . در گرداگرد بقعه ، سوره ی جمعه به خط ثلث جلی نوشته شده است . بر فراز شبستان ، گنبد بسیار زیبایی به سبک دو پوش با قوس پنج و هفت با ساقه ی بلند قرار دارد . پوشش گنبد توسط کاشی و به رنگ های سفید ، مشکی ، زرد و سبز اجرا شده است . در این پوشش ، علاوه بر کتیبه ی خط کوفی نام (( علی )) ، طرحهای هندسی نیز کار شده است .
با توجه به سبک معماری می توان کقت که اصل بنا مربوط به قرن نهم هجری است که در دوره ی صفوی ، الحاقاتی بدان افزوده شده است . تذکره نویسان ، دفن خود امامزاده را به قرن ششم هجری نسبت داده اند .

بناى تاریخى بسیار زیبایى در شناط ابهر واقع در جاده ترانزیتى ابهر- تاکستان موسوم به امامزاده اسماعیل قرار گرفته است. بنابر اقوال تذکره نویسان نسب وى به اسماعیل بن ابو محمد جعفر بن اسمعیل، ابو على حسن بن ابو على محمد بن عبدالله بن احد بن عبدالله على بن الحسن بن زید بن الحسن بن على بن ابى طالب علیهم السلام مى رسد.

  پلان بنا از بیرون هشت ضلعى است که از درون به مربع تبدیل گردیده. این بنا تماماً از آجر است و اضلاع هشتگانه آن یک در میان به طور قرینه از چهار ایوان با ورودى به شبستان بقعه به سبک قوسهاى جناغى ساخته شده است. تزئینات ایوانها، مقرنسها،کاربندیهاى گچى و گره سازى است و در قسمت بالاى ورودیها در هر ضلع پنجره چوبى پر کار و زیبایى تعبیه شده که نقوش آن گره سازى و از موتیفى به نام شمسه در طرحهاى مختلف منشعب است. اضلاع چهارگانه دیگر بنا در نماى بیرونى بصورت طاق نماست و در وسط هر ضلع کلمه الله و سه کتیبه دیگر کلمه محمد (ص) را نمایش مى دهد.

  داخل این بنا که بصورت چهار گوش است گچ کارى و آیینه کارى بسیار زیبایى متشکل از گل و بوته هاى اسلیمى و تصاویر پرندگان با استعمال رنگ و گره سازى، در هم آمیخته و جلوه خاصى را به اندرون بقعه بخشیده است. در گرداگرد بقعه سوره مبارکه جمعه به خط ثلث جلى نوشته شده است. بر فراز این شبستان، گنبد بسیار زیبایى به سبک دو جداره از نوع گنبد پنج و هفت با ساقه بلند نشسته است. این گنبد از پایین به بالا که تماماً کاشى کارى است از نظر تزئینات و نقوش به چهار قسمت تقسیم گردیده. ابتدا قسمت پایین گنبد که با کاشى هاى سفید، مشکى، زرد و سبز اجرا شده، شکلهاى صلیب شکسته به سبک راسته خفته پدیدار گشته است. بالاى این قسمت کتیبه اى است که با کاشى هاى رنگین محدود و کلمات على (ع) به خط کوفى معقل در آن تکرار شده است. قسمت سوم گنبد با موتیف هاى هندسى که از خطوط متقاطع، لوزى هاى متقارن پدید آورده اند، تزئین گردیده است. منتهى الیه گنبد با خطوط مورب و موازى با کاشى رنگى مزین است. آنچه که مسلم است، سبک معمارى نشان دهنده احداث بنا در قرن نهم هجرى بوده و تزئینات الحاقى آن در اواخر دوران صفویه انجام شده است.

امامزاده اسماعیل - در شمال شهر ابهر و در میان بافت شهری شناط واقع شده که از نظر پلان از نمای بیرونی هشت وجهی و در نمایداخلی چهار وجهی است. اضلاع هشت گانه بیرونی به صورت یک در میان چهار ایوان با طاق قوسی ساخته شده که در انتهای هر ایوان درگاهی تعبیه گردیده است. گنبد خانه فضای مربعی است که بر روی آن ساقه ی بلند زیبایی قرار گرفته . تزئینات ایوان ها را کاربندی ها و گره سازی های گچی تشکیل می دهد. در داخل گنبد خانه نیز آینه کاری ، گچ بری و کتیبه های تزئینی و در نمای گنبد نیز از کاشی های سفید ، سیاه ، زرد و سبز استفاده شده و قدمت آن با توجه به سبک معماری و نیز شیوه ی کتیبه نویسی قابل مقایسه با بناهای قرن "نهم هـ ق " است