شناخت ضوابط طراحی شهرک صنعتی
ضوابط شبکه معابر
شبکه معابر شهرک صنعتی شامل مجموعه جاده ها، خیابانها و کوچه ها برای حمل و نقل تجهیزات و کالاها و رفت و آمد کارکنان و سایر مراجعین به واحدهای مختلف طراحی می گردد. طراحی فوق،موارد زیر را مد نظر قرار می دهد:
1- سهولت و ایمنی تردد خودروها به طور عمده تریلی، کامیون، وانت بار، اتوبوس، مینی بوس و سواری، برای سهولت دسترسی ها، پهنای سواره روها برای ترافیک حداکثر پیش بینی شده با در نظر داشتن توسعه آتی مجموعه تعیین می گردد. طراحی های مناسب در گره های ترافیکی، شامل میدان ها، چهارراه ها و انشعابات سه راهی مانع از ایجاد تراکم و تداخل ترافیکی می شود.
برای ایمنی، لازم است سرعت حرکت به اندازه معینی محدود گردد و این محدودیت را نه تنها تابلوهای راهنما، بلکه حتی الامکان سازه شبکه معابر تاثیر کند: محدودیتهای طولهای مستقیم، شعاع قوسها، جزیره های هدایت کننده، و نیز کف سازی ها.
سرعت طرح مناسب داخل شهرها 30-40 کیلومتر در ساعت است. داخل شهرک صنعتی محدودیت های سرعت ازداخل شهرک های مسکونی کمتر است زیرا کودکان و سالمندان به ندرت در معابر شهر صنعتی حضور داشته و به طور کلی معابر شهر صنعتی به رفت و آمد سواره اختصاص خواهد داشت، اما به لحاظ پیوستگی مسیرهای سواره به محوطه های واحدها و ورود و خروج مداوم وسایل نقلیه، محدودیت سرعت ضروری می باشد.
2- امکان دسترسی سریع به خارج از شهرک و به مراکز خدماتی نظیر بیمارستان و نیز امکان دسترسی سریع مراکز خدماتی نظیر آتش نشانی به واحدها. برای این منظور، طراحی شبکه معابر به گونه ای خواهد بود که شبکه معابر حداقل یک محور شریانی به صورت کمربندی یا محوری را دارا بوده و مسیر دسترسی به خارج شهرک نیز شرایط مناسب مسیرهای شریانی را دارا باشد.
3- شبکه معابر علاوه بر سواره رو، دسترسی های پیاده را نیز تامین خواهد کرد. برای سهولت و ایمنی کسانی که به هر دلیل لازم است به صورت پیاده تردد داشته باشند لازم است هر دو سمت سواره روها به تناسب پهنا و حداقل به اندازه یک متر پیاده رو داشته باشد.
طراحی شبکه معابر براساس مبانی ذکر شده و با استفاده از مراجع انجام خواهد گرفت. در اینجا برخی موارد، حسب مرحله بندی شرح خدمات ذکر می شوند.
پهنای سواره روها: سواره روها به صورت دو خطه، سه خطه یا چهار خطه بوده و سواره روهای چهار خطه عمدتا با رفوژ میانی خواهند بود. پهنای قسمت آسفالت سواره روهای دو خطه 0/7 متر، سه خطه 50/9 متر و چهار خطه 5/7 متر در هر طرف، خواهد بود که در آنها عرض هر خط سواره 3 متر و حداقل حاشیه ایمنی 25سانتی متر در نظر گرفته شده است.
سواره روهای دو خطه، تنها برای معابر کوتاه با ترافیک بسیار کم احتمال توقف در حاشیه آنها کم است در نظر گرفته شده و در سایر موارد سواره روها سه خطه و یا بیشتر خواهند بود. تا هم امکان توقف و هم امکان سبقت فراهم باشد. شیب عرضی سواره روها 2 درصد به سمت خارج بوده که در خیابان ها دو خطه، به تمامی به یک سمت و در سایر خیابان ها به صورت متقارن به هر دو طرف خیابان خواهد بود.
سرعت طراحی همان گونه که ذکر شد، 40 کیلومتر در ساعت برای معابر داخلی و 80 کیلومتر در ساعت برای جاده های دسترسی اصلی در نظر گرفته خواهد شد.
تقاطع ها به تمامی با ملاحظه حالت توقف و حرکت با احتیاط طراحی خواهند شد.
ضوابط توزیع و کاربری زمین:
ضوابط توزیع زمین:
به طور کلی، توزیع زمین در شهرک های صنعتی، تابعی از کاربری ارضی مورد نیاز می باشد و کاربری های ارضی، به نوبه خود، از کارکردها و فعالیت های شهرک تبعیت می نمایند.
معمولا گردش کار در شهرک صنعتی، مبتنی بر سه نوع فعالیت:
1- صنعتی
2- خدماتی
3- حمل و نقل است و از این رو توزیع اراضی شهرک صنعتی، چهار نوع کاربری کلان ارضی زیر را در بر می گیرد:
- کاربری صنعتی، شامل انواع کارگاه های تولیدی مرتبط با گروه های مختلف صنعت، که در حقیقت کاربری پایه شهرک صنعتی را تشکیل می دهد.
- کاربری خدماتی، شامل: انواع ساختمان ها و محوطه های خدمات شهری ( اداری، تجاری، رفاهی و...) و تاسیسات و تجهیزات شهری، که در حقیقت، پشتیبان و کاتالیزور فعالیت یا کاربری پایه ( صنعتی) محسوب می شود.
- کاربری حمل و نقل: شامل: شبکه راه ها، پارکینگ های عمومی، پایانه تریلی، کامیون و دیگر عناصر مرتبط با امور حمل و نقل کالا، مواد اولیه و مسافر
- کاربری فضای سبز، شامل: پارک، مسیر سبز پیاده، کمربند سبز حفاظتی و نوارهای سبز حواشی معابر.
در تدوین ضوابط توزیع اراضی « شهرک صنعتی رفسنجان» به کاربری های ارضی، مبانی مقرر در کتاب «اصول و مبانی طراحی شهرک های صنعتی» که مصوب «شرکت شهرک های صنعتی ایران» می باشد، مورد استناد قرار می گیرد. براساس این مبانی، سهم هر یک از انواع چهار گانه کاربری های فوق الذکر از وسعت کل اراضی مورد طرح ریزی به شرح زیر تعیین شده است:
- کاربری صنعتی 60 الی 70 درصد از کلی اراضی
- کاربری خدماتی، 10 الی 13 درصد از کل اراضی
- کاربری حمل و نقل، 10 الی 15 درصد از کل اراضی
- کاربری فضای سبز، 10 الی 12 درصد از کل اراضی
تعیین کاربری زمین:
ایضا به تبعیت از ضوابط مقرر در مرجع « اصول و مبانی طراحی شهرک های صنعتی» تعریف دقیق کارکرد هر کاربری و یا به عبارت دیگر، نحوه استفاده از زمین به منظور هر یک از کاربری های چهارگانه شهرک صنعتی، به شرح جدول (1-د) تعیین شده است. در قالب این جدول، موارد مجاز، مشروط و ممنوع، مشخص گردیده است.
ضوابط تفکیک زمین:
در راستای تعیین الگو وضوابط تفکیک زمین، اگرچه به ظاهر، دو فاکتور :
1- مساحت قطعه و زمین
2- ابعاد ( دهانه و طول) با یکدیگر در تعامل و تاثیر می باشند، اما به هر حال، باید توجه داشت که ابعاد قطعه زمین، عمدتا تابعی از مساحت ان خواهد بود، زیرا معمولا هم بر مبنای الگوی استقرار بنا در قطعه زمین صنعتی ( که بنابر ویژگی های عملکردی و مطابق ضوابط و مقررات احداث بنا تعیین می شود) و هم در جهت ملاحظات اقتصادی، قطعات زمین، الزاما به شکل مستطیل و با تناسب کشیده طراحی می شوند، از این رو، ابعاد هر قطعه زمین، بر حسب آن که چه مساحتی را داشته باشد، کمابیش به صورت جبری به دست خواهد آمد.
نتیجتا با توجه به اهمیت تعیین کننده فاکتور مساحت قطعه زمین، به منظور تعیین مساحت بهینه قطعات، شاخص وضع موجود قطعات زمین در شهرک های صنعتی کشورف استان کرمانف شهرستان رفسنجان و نظرات کارفرمای پروژه، معیار تعیین ضابطه خواهد بود، که ذیلا هر یک از موارد زیر تشریح می شود:
وضع موجود شهرک های صنعتی کشور- امار وضع شهرک های صنعتی کشور، از ابتدا تا پایان سال 1377، میانگین مساحت قطعه زمین صنعتی را معادل 4410 متر مربع نشان می دهد. بنابر آماری دیگر، دامنه میانگین سطح قطعات زمین موجود کارگاه های شهرک های صنعتی کشور در سال 1375 مابین 600 الی 13800 متر مربع می باشد.
وضع موجود صنایع مستقر در شهرک های صنعتی استان کرمان – جدیدترین آمار ارائه شده از سوی « شرکت شهرک های صنعتی استان کرمان» ( مرداد 1384)، تعداد کل واحدهای مستقر در شهرک های صنعتی این استان را 820 واحد و مساحت خالص کل اراضی آنها را معادل 2/563 هکتار ثبت نموده که نتیجتا، میانگین مساحت هر قطعه زمین، معادل حدود 6870 متر مربع بدست می آید.
اولا امکان تجمع دو یا چند قطعه زمین با سهولت صورت پذیرد.
ثانیا این تناسب، به گونه ای باشد که حتی الامکان، از افزایش سهم مساحت معابر ( و نتیجتا افزایش سهم هزینه های سیویل در عملیات آماده سازی) و فاصله گرفتن از سقف تعیین شده در ضوابط کاربری زمین ( سهم حداکثر 15 درصدی شبکه معابر) احتراز گردد.
نهایتا کوشش شده است تا ابعاد و مساحت قطعات، حتی الامکان با توجه به الگوهای تعیین شده از سوی مرجع « اصول کلی حاکم بر طراحی شهرک های صنعتی» طرح ریزی شود.
« زون» بندی صنایع
طبقه بندی صنایع:
براساس استاندارد های جهانی صنایع (ISIC) گروههای مختلف صنعت ( صنعت ساخت) در قالب ده گروه کلان قابل طبقه بندی می باشند که در مطالعات حاضر، با توجه به ویژگی های پروژه و روال معمول شهرک های صنعتی، طبقه بندی صنایع قابل استقرار در شهرک در قالب هفت گروه:
1- صنایع غذایی و آشامیدنی
2- صنایع نساجی و پوشاک
3- صنایع سلولزی و چوب
4- صنایع شیمیای
5- صنایع کانی غیر فلزی
6- صنایع فلزی
7- صنایع برق و الکترونیک کفایت می نماید.
گروه بندی صنایع:
انواع مختلف و زیر شاخه های مربوط به هر گروه، از نظر مسایل و پی آمدهای زیست محیطی، در گروه بندی خاصی قرار می گیرند که مبنای این گروه بندی، میزان آلودگی های مختلف ناشی از فعالیت های انها می باشد. براین اساس، می توان صنایع را به شرح ذیل گروه بندی نمود:
- صنایع آلوده ساز صوتی
- صنایع دارای بیشترین حجم فاضلاب
- صنایع دارای بیشترین آلودگی فاضلاب
- صنایع دارای کمترین آلودگی های فوق الذکر
ضوابط همجواری صنایع:
بر مبنای گروه بنید زیست محیطی مزبور، لازم است تا مکان یابی و همجواری گروه های مختلف صنعت، به گونه ای باشد که این واحدها، کمترین مزاحمت ها و یا آلوده سازی ها را برای یکدیگر و همچنین برای فضاهای غیر صنعتی را به همراه داشته باشند.
نتایج حاصل از بررسی های انجام یافته در این زمینه، به شرح زیر می باشند:
الف- صنایعی همچون صنایع کانی غیر فلزی در وهله نخست و صنایع شیمیایی در وهله دوم، که بیشتر از سایر گروه ها هوا را آلوده می سازند، می باید در منتهی الیه جهت باد غالب قرار گیرند. این نوع صنایع می توانند با صنایع فلزی، سلولزی و نساجی همجوار باشند.
ب- صنایعی نظیر صنایع فلزی، که دارای بیشترین آلوده سازی صوتی می باشند، حتی الامکان دور از ساختمان ها و محوطه های خدماتی قرار گیرند تا سر و صدای ناشی از فعالیت های آنها برای فضاهای غیر صنعتی، مزاحمت کمتری در برداشته باشد. این صنایع می توانند حد واسط صنایع فاقد آلودگی و آلوده ساز و در جوار صنایع کانی غیر فلزی، شیمیایی و سلولزی واقع شوند.
پ- صنایع با حجم فاضلاب زیاد ( صنایع نساجی) یا دارای آلودگی زیاد فاضلاب ( صنایع نساجی و صنایع شیمیایی) حتی الامکان نزدیک به تصفیه خانه ی فاضلاب شهرک استقرار یابند.
ت- صنایع دارای کمترین آلودگی، نظیر صنایع برق و الکترونیک که از منظر آراسته تری نیز برخوردارند. حتی الامکان در ابتدای باد غالب و در جوار فضاهای خدماتی و در حاشیه ی معابر اصلی شهرک قرار گیرند. صنایع برق و الکترونیک، می توانند با صنایع غذایی، سلولزی و نساجی همجوار باشند.
ث- صنایع غذایی، که فعالیت آنها به لحاظ آلودگی، با حساسیت و آسیب پذیری بیشتری توام است. حتی الامکان در شروع باد غالب و در جوار صنایع نساجی، برق، سلولزی وفلز مکان یابی شوند.
جدول (د-2) نحوه همجواری و مکان یابی گروه های مختلف صنعت را بر حسب نوع آلودگی تعیین نموده است.
ضوابط احداث ساختمان:
در چهارچوب گزارش توجیهی طرح آماده سازی فاز اول « شهرک صنعتی رفسنجان» که می توان آن را به نوعی طرح بالادست پروژه ی حاضر محسوب نمود، ضوابط احداث ساختمان در شهرک مشاهده نگردید.
ضمن مکاتباتی که در این خصوص با کارفرمای محترم پروژه صورت گرفت. متن « ضوابط و مقررات ساخت و ساز شهرک» که در هنگام عقد قرارداد در اختیار متقاضیان احداث ساختمان در « شهرک صنعتی رفسنجان» قرار می گیرد، به این مشاوره ارائه گردید. این متن که شامل 20 بند و 4 تبصره می باشد، عمدتا مقرراتی را در بر می گیرد که در عموم شهرک های صنعتی به مورد اجرا گذارده می شود، بی انکه به ضوابط طراحی ساختمان، نظیر تراکم، سطح اشتغال و ... پرداخته شده باشد.
در قالب ضوابط و مقرراتی که جهت اعمال در عملیات احداث ساختمان های پروژه توسعه « شهرک صنعتی رفسنجان» تدوین گردیده، مقررات عمومی فوق الذکر نیز گنجانیده شده که ذیلا
گروه صنعت حجم فاضلاب آلودگی فاضلاب آلودگی هوا آلودگی صوتی پیشنهاد همجواری و مکانیابی
صنایع سلولزی کم به غیر از کاغذسازی کم به غیر از کاغذ سازی کم حد واسط صنایع فاقد آلودگی و آلوده کننده همجوار با غذایی –برق- فلزی – کانی غیر فلزی
صنایع فلزی متوسط کم کم به غیر از ریخته گری زیاد حد واسط صنایع فاقد آلودگی و آلوده کننده دور از خدمات همجوار با کانی غیر فلزی
صنایع غذایی نسبتا زیاد نسبتا زیاد در شروع باد غالب همجوار با نساجی-برق- سلولزی- فلزی
صنایع برق و الکترونیک کم در شروع باد غالب همجوار با غذایی- سلولزی- شیمیای
صنایع نساجی زیاد زیاد کم کم نزدیک تصفیه خانه همجوار با غذایی- برق- سلولزی- شیمیای
صنایع شیمیایی متوسط زیاد متوسط در منتهی الیه جهت باد غالب همجوار با نساجی- سلولزی- فلزی
صنایع کانی غیر فلزی کم به غیر از سنگبری متوسط زیاد متوسط در منتهی الیه جهت باد غالب همجوار با فلزی- سلولزی- شیمیایی- نساجی
ماخذ: شرکت شهرک های صنعتی ایران- اصول کلی حاکم بر طراحی شهرک های صنعتی- به نقل از: اصول و مبانی طراحی شهرک های صنعتی
به تفکیک چهار بخش: مقررات فنی و صدور پروانه
3- ضوابط طراحی
4- ضوابط کارگاهی و اجرایی ساختمان
5- مقررات اجرائی در زمان بهره برداری ارائه می شود.
د-5-1- مقررات فنی و صدور پروانه:
1- رعایت مقررات ملی ساختمان ایران و دیگر آیین نامه های قانونی جهت طراحی، محاسبات و عملیات اجرایی ساختمان الزامی می باشد.
2- شروع عملیات ساختمانی از طرف متقاضی، منوط به صدور پروانه ساختمان توسط دفتر مدیریت شهرک می باشد.
3- متقاضی موظف است نقشه های ساختمانی، شامل: پلان طبقات، پلان مجموعه، برش ها، نماها و موقعیت خروجی فاضلاب را براساس ضوابط حاضر، تهیه و به واحد ذیربط مدیریت شهرک تسلیم نماید. واحد مزبور، ظرف مدت یک هفته نقشه ها را بررسی و در صورت بلا اشکال بودن، پس از اخذ عوارض و تعهد کتبی مهندس ناظر، نسبت به صدور پروانه اقدام می نماید.
تبصره 1- حضور متقاضی و مهندس ناظر، هنگام اخذ پروانه الزامی است که این کار با امضا پشت نسخه دوم پروانه ( که در پرونده های متقاضی در دفتر مدیریت شهرک ضبط خواهد گردید) عملی خواهد شد.
تبصره 2- در صورت نیاز به هر گونه تغییرات در طرح مصوب، متقاضی مکلف است نقشه های جدید را همراه با گزارش توجیهی مهندس ناظر جهت بررسی و تایید به دفتر مدیریت شهرک ارائه نماید.
4- متقاضی موظف است زمین تخصیصی را منحصرا برای همان کاربری، که در پروانه مشخص گردیده، مورد استفاده قرار دهد.
5- متقاضی می باید قبل از شروع عملیات ساختمانی، یک نسخه از نمودار پیشرفت عملیات ساختمانی را که به امضای مهندس ناظر رسیده، به دفتر مدیریت شهرک تسلیم نماید.
د-5-2- ضوابط طراحی:
1- تراکم ساختمانی، معادل نسبتی از مساحت کل زمین می باشد که حداکثر آن، به صورت درصد، به شرح زیر تعیین می شود:
- اراضی صنعتی، 100 درصد
اراضی خدماتی، 120 درصد
تبصره 3- سطوح زیر، جز تراکم مجاز محسوب نمی شود:
- نورگیر ( پاسیو) و حیاط خلوت ( در صورت رعایت حداقل سطوح و ابعاد تعیین شده)
- معادل نصف مساحت بالکن یا تراس
- پارکینگ
- موتور خانه
2 – سطح اشغال بنا، معادل نسبتی از مساحت کل زمین می باشد که حداکثر آن به شرح زیر تعیین می شود:
- اراضی صنعتی، 60 درصد
اراضی خدماتی، 80 درصد
4- مکان قرارگیری محوطه باز اختصاصی هر قطعه زمین صنعتی، در مجاورت خیابان دسترسی به آن تعیین می شود. در عین حال؛ لازم است تا ساختمان یا ساختمان های مستقر در هر قطعه زمین، با فاصله لازم از اطراف جبهه های مختلف زمین ( جهت عبور وسایل نقلیه آتش نشانی) احداث گردد. حداقل این فاصله برای قطعات زمین دارای مساحت بیش از 1000 متر مربع، معادل 5 متر و برای قطعات زمین دارای مساحت 1000 متر مربع و کم تر، مشروط به این که حداکثر ارتفاع ساختمان های داخلی عرصه از 6 متر تجاوز نکند. معادل 5/3 متر تعیین می شود.
در مورد کاربری های خدماتی، در صورت تامین دسترسی پارکینگ، محدودیتی از نظر مکان استقرار ساختمان وجود ندارد.
تبصره 4- در مورد کاربری صنعتی، فقط ساختمان نگهبانی و سرایداری در یک طبقه می تواند در حریم دیوار مجاور به خیابان دسترسی احداث گردد.
5- کلیه فضاهای اختصاصی یافته به سرویس های بهداشتی: شامل حمام و دستشویی، توالت و همچنین آبدارخانه و انبارهای دارای کم تر از 10 متر مربع مساحت، در صورت عدم تهویه طبیعی، می باید برخوردار از داکت و پارامترهای تاسیساتی لازمه، به این منظور می باشند.
6- احداث زیرزمین، حتی با تامین نور و تهویه طبیعی مجاز نمی باشد.
تبصره 5- آشپزخانه های بزرگ، که در آنها طبخ غذای روزانه پرسنل صورت می گیرد، می باید از امکان نورگیری و تهویه مستقیم برخوردار باشند.
7- پارکینگ مورد نیاز هر قطعه زمین، می تواند به صورت سرپوشیده و یا در محوطه ( با سقف سبک) با رعایت موارد زیر، پیش بینی شود:
- برای پارک هر خودرو، فضایی با حداقل ابعاد خالص 5/2*5 متر لازم می باشد که می باید فضای مانور هر واحد، متناسب با طرح پارکینگ بر طبق استانداردهای مربوطه پیش بینی گردد.
- حداقل عرض مفید مسیر دسترسی به پارکینگ 5/3 متر می باشد.
- حداقل ظرفیت پارکینگ مورد نیاز برای اراضی صنعتی، یک واحد به ازاء هر 500 متر مربع زیربنا و برای اراضی خدماتی، یک واحد به ازاء هر 200 متر مربع زیر بنا می باشد.
تبصره 6- منظور از مساحت زیر بنا، مساحت کل بنا، اعم از مساحت تراکم مجاز و غیر آن می باشد که به صورت ناخالص مورد محاسبه قرار می گیرد.
تبصره 7- ورودی اراضی صنعتی، می باید به گونه ای طراحی شود که آمد و شد و تخلیه و بارگیری وسیله نقلیه سنگین با سهولت امکان پذیر باشد. برای این منظور، لازم است تا حداقل در محل هر ورودی، عقب نشینی به عرض حداقل 6 متر و به عمق حداقل 5/1 متر صورت پذیرد.
7- کلیه فضاهای اصلی هر بنا باید دارای تهویه و نور مستقیم باشند. حداقل مساحت نورگیر و حیاط خلوت 12 متر مربع و حداقل عرض مفید آن 3 متر تعیین می شود.
8- دیوارهای محوطه قطعات، می باید حداکثر به ارتفاع 2 متر اجرا گردند. در مورد دیوارهای مجاور معابر، باید احداث سکو با مصالح بنایی، حداکثر به ارتفاع 80 سانتی متر و بقیه آن تا ارتفاع مورد نظر به صورت مشبک اجرا شود.
9- چنانچه قطعه زمین درنبش قرار گرفته باشد، گوشه یا گوشه هائی از زمین که در تقاطع قرار می گیرد، می باید مطابق نقشه تفکیکی، به صورت پخ یا منحنی ساخته شود و نصب در ورودی در پخی مجاز نمی باشد.
10- آبهای جاری ناشی از بارندگی می باید توسط لوله، کانال و یا کانیوو به شبکه جمع آوری آبهای سطحی شهرک منتقل گردد. بدیهی است برای هدایت آبهای سطحی، متقاضی به هیچ وجه مجاز به استفاده از شبکه فاضلاب نمی باشند.
ضوابط اجرایی ( کارگاهی):
1- مسئولیت کامل حسن اجرای عملیات ساختمانی و رعایت اصول فنی و مقررات حفاظت و ایمنی بر عهده متقاضی است.
2- مسئولیت احداث ساختمان و دیوارهای حریم در داخل پلاک واگذار شده به عهده متقاضی است. در صورت تجاوز به حریم پیاده رو یا زمین همسایه، متقاضی موظف به تخریب با پرداخت جریمه به ماخذ 3 برابر بهای زمین می باشد. تشخیص وظیفه متقاضی، مبنی بر تخریب یا پرداخت جریمه بر عهده دفتر مدیریت شهرک می باشد.
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله35 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
دانلود مقاله شناخت ضوابط طراحی شهرک صنعتی
