فرمت فایل :power point( قابل ویرایش) تعداد اسلاید: 66 اسلاید
مشخصات این فایل
عنوان:لوپوس سیستمیک اریتماتوز
فرمت فایل :word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات : 20
این مقاله درمورد لوپوس سیستمیک اریتماتوز می باشد.
اساس تشخیص بیماری بر چیست؟
اساس تشخیص بیما ری SLE برپایه وجود مجموعه‌ای از علایم (مانند درد)، نشانه‌ها (مانند تب) و آزمونهای آزمایشگاهی پس از رد نمودن سایر بیماریها می باشد. برای کمک به تشخیص SLE از سایر بیماریها، پزشکان عضو انجمن روماتولوژی امریکا فهرستی از 11 معیار مختلف را تهیه کرده اند که در صورت حضور تعدادی از آنها تشخیص SLE گذاشته می شود.
این معیارها دربرگیرنده تعدادی از شایعترین علایم و ناهنجاریهای موجود در SLE است. برای گذاشتن تشخیص قرادادی SLE باید حداقل 4 معیار از 11 مورد ذکرشده از ابتدا یا در هر زمانی پس از شروع بیماری در بیمار وجود داشته باشد. با این حال، ممکن است پزشکان مجرب با حضور تعداد کمتر از 4 معیار نیز برای بیماری تشخیص SLE را درنظر .....(ادامه دارد)
اهمیت آزمونهای آزمایشگاهی در این بیماری چیست؟
آزمونهای آزمایشگاهی به تشخیص SLE و کشف درگیری یا عدم درگیری اندامهای داخلی در این بیماری کمک می‌کنند. انجام آزمایشهای منظم خون و ادرار برای پیگیری فعالیت و شدت بیماری و همچنین تعیین میزان مؤفقیت درمان دارویی الزامی است. آزمونهای آزمایشگاهی مورد استفاده برای ارزیابی SLE عبارتند از:
1) آزمونها آزمایشگاهی رایج که در بیماری سیستمیک فعال توأم با گرفتاری اندامهای مختلف کاربرد دارد، عبارتند از:
میزان رسوب گلبولهای قرمز (ESR) و پروتئین C-واکنشی (CRP) که در حضور التهاب، مقدار آنها افزایش می یابد. CRP می تواند در SLE طبیعی باشد، ولی ESR افزایش می‌یابد. CRP افزایش‌یافته میتواند دلیل بر اضافه شدن یک عفونت بر بیماری SLE باشد.
شمارش کامل سلولهای خونی میتواند کمخونی، کاهش پلاکت‌ها و کاهش گلبولهای سفید خون را نشان دهد.
پروتئین‌های سرم خون و الکتروفورز آنان، افزایش گاماگلوبولین (که بیانگر افزایش التهاب است) و کاهش مقدار آلبومین (که بیانگر درگیری کلیوی است) را نشان می‌دهند. .....(ادامه دارد)
آیا این بیماری قابل درمان است و علاج قطعی دارد؟
در حال حاضر، علاج قطعی برای بیماری وجود ندارد؛ اما تعداد بسیاری از کودکان مبتلا به SLE با مؤفقیت درمان می شوند. هدف از درمان، پیشگیری از ایجاد عوارض و رهایی از علایم و نشانه‌های بیماری است.
هنگامی که بیماری SLE تشخیص داده می‌شود، معمولاً در مرحله بسیار فعالی قرار دارد. در ابتدای تشخیص ممکن است برای کنترل بیماری و جلوگیری از آسیب رسیدن به اندامها نیاز به استفاده از مقادیر بالای درمانهای دارویی داشته باشیم. در تعداد زیادی از کودکان، درمان دارویی موجب تحت کنترل درآمدن شدت بیماری می‌گردد و میتواند بیماری را به مرحله خاموشی ببرد که در اینصورت نیازی به درمان نیست یا میزان داروی .....(ادامه دارد)
عوارض جانبی درمانهای دارویی کدامند؟
درمانهای دارویی SLE بسیار مؤثرند، اما ممکن است عوارض جانبی متعددی ایجاد کنند (برای توضیح دقیق درباره عوارض دارویی به بخش درمان دارویی مراجعه کنید).
NSAID ها موجب عوارضی نظیر ناراحتی معده (باید پس از غذا مصرف شوند)، افزایش استعداد به خونریزی‌های زیرجلدی، و ندرتاً اختلال عملکرد کلیوی یا کبدی شوند.
داروهای ضد مالاریا می‌توانند باعث تغییر در شبکیه چشم شوند و بنابراین بیماران مصرف‌کننده آن باید به طور منظم تحت معاینات چشم‌پزشکی قرار گیرند.
مصرف کوتاه‌مدت یا درازمدت گلوکوکورتیکوستروئیدها عوارض گوناگونی را باعث .....(ادامه دارد)
آیا احتمال بهبود کامل بیماری وجود دارد؟
در صورتی که بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود و تحت درمان مناسب قرار گیرد، اکثراً فروکش می‌کند و به مرحله خاموشی وارد می‌شود. با این وجود، SLE یک بیماری غیرقابل پیش‌بینی و مزمن است و کودکی که برایش تشخیص SLE گذاشته شده است باید درمان دارویی درازمدت دریافت کند. به همین سبب، بیماری باید در سنین بزرگسالی توسط متخصص روماتولوژی بزرگسالان پیگیری شود.
تأثیر بیماری بر نحوه زندگی روزمره کودک و خانواده‌اش چگونه است؟
اگر کودک مبتلا به SLE تحت درمان قرار گیرد، می تواند به یک زندگی طبیعی قابل قبول دست یابد. یک استثنا در مورد کودک اینست که وی نباید بیش از اندازه در معرض .....(ادامه دارد)
آنتی‌بادی‌های آنتی‌فسفولیپیدی
آنتی‌بادی‌های آنتی‌فسفولیپیدی، آنتی‌بادی‌های ضد خودی هستند که علیه فسفولیپیدهای خود بدن (که بخشی از دیواره سلولی است) یا علیه پروتئین‌های متصل به فسفولیپیدها عمل می‌کنند. دو آنتی‌بادی آنتی‌فسفولیپیدی مشهور عبارتند از: آنتی‌بادی آنتی‌کاردیولیپین و آنتی‌کوآگولان لوپوس. آنتی‌بادی‌های آنتی‌فسفولیپیدی در 50% کودکان مبتلا به SLE یافت می‌شوند؛ اما ممکن است در سایر بیماریهای خودایمنی، برخی عفونتها و حتی در درصدی اندکی از کودکان سالم نیز وجود داشته باشند.
این آنتی‌بادی‌ها میل به ایجاد لخته خونی را در عروق افزایش می‌دهند، بنابراین با لخته‌سازی در شریانها و یا وریدها، کاهش غیرطبیعی تعداد پلاکت‌های خون (ترومبوسیتوپنی)، سردردهای میگرنی، تشنج و تغییر رنگ مرمری‌شکل و بنفش رنگ .....(ادامه دارد)
این بیماری چیست؟
لوپوس سیستمیک اریتماتوز یک بیماری خودایمنی مزمن است که اندامهای مختلفی مانند پوست، مفاصل، خون و کلیه را درگیر می‌کند. مزمن بودن SLE به معنی ادامه یافتن بیماری برای مدتهای طولانی است. معنای خودایمنی نیز اشاره به شرایطی دارد که در آن سیستم ایمنی به جای حفاظت بدن در برابر باکتریها و ویروسها به بافت خود بدن حمله می‌کند.
استفاده از نام «لوپوس سیستمیک اریتماتوز» به اوایل قرن بیستم برمی‌گردد. معنی واژه “سیستمیک” درگیر شدن اندامهای مختلف بدن است. واژه “لوپوس” از یک کلمه لاتین مشتق شده است که به معنی “گرگ” می‌باشد؛ چون در این بیماری بثورات پوستی مشخصی در صورت بیمار به وجود می‌آید که به شکل بال پروانه است و نمایی شبیه گرگ به فرد می‌دهد. واژه “اریتماتوز” در زبان یونانی به معنی سرخ‌رنگ است که به تظاهرات پوستی قرمز رنگ بیماری دلالت دارد.
شیوع این بیماری چقدر است؟
SLE یک بیماری نادر است که 5 نفر از یک میلیون نفر کودک را در هر سال مبتلا می‌سازد. ابتلا به SLE قبل از سن 5 سالگی نادر است و بیماری در سنین قبل از بزرگسالی نیز ناشایع است.
زنان در سنین باروری (15 تا 45 سال) بیشترین گروه مبتلایان به این بیماری را تشکیل می‌دهند و نسبت زنان به مردان در این گروه سنی، 9 به 1 است. در کودکان کم سن و سال – قبل از دوران بلوغ – نسبت پسران مبتلا بیش از دختران است.
SLE در سراسر دنیا یافت می‌شود. بیماری بیشتر در نژادهای امریکایی، اسپانیایی، آسیایی و بومیان امریکایی دیده می‌شود.
علل ایجاد بیماری کدامند؟
علت دقیق SLE شناخته نشده است. چیزی که می‌دانیم اینست که SLE یک بیماری خودایمنی است که در آن قابلیت سیستم ایمنی بدن برای افتراق عوامل بیگانه و خارجی از بافتها و سلولهای خودی از بین می‌رود. سیستم ایمنی دچار اشتباه می‌شود و برضد سلولهای سالم خودی آنتی‌بادی ترشح می‌کند و همانند یک عامل بیگانه، عوامل خودی را نابود می‌کند. نتیجه این پدیده، به راه افتادن یک سری واکنشهای خودایمنی است که باعث ایجاد التهاب در اندامهایی خاصی نظیر مفاصل، کلیه‌ها، پوست و غیره می‌شود. التهاب در بافت بدن با 4 علامت مشخص گرمی، قرمزی، تورم و گاهی‌اوقات با دردناک بودن در لمس نمایان می‌گردد. اگر نشانه‌های التهاب برای مدتهای طولانی پابرجا بماند، بافتها دچار آسیب می‌شوند و عملکرد طبیعی آنان مختل می‌گردد. به دلیل وجود این وقایع، هدف درمانی SLE کاهش التهاب ایجاد شده در این بیماری است.
به نظر می‌رسد که عوامل خطر ارثی مختلفی به همراه برخی عوامل محیطی تصادفی موجب برانگیخته شدن پاسخ ایمنی غیرطبیعی می‌شوند. ثابت شده است که عواملی همچون عدم تعادل سطوح هورمونی در هنگام بلوغ و علل محیطی مانند مواجهه با نور خورشید، برخی عفونتهای ویروسی و داروهای خاص موجب تحریک آغاز بیماری می‌شوند.
شامل 20 صفحه فایل word قابل ویرایش