مقاله در مورد سیاست خارجی ایران و عربستان

اختصاصی از فی بوو مقاله در مورد سیاست خارجی ایران و عربستان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحه37

بخشی از فهرست مطالب

فهرست:

روابط ایران و عربستان الگویی مناسب برای جهان اسلام است

سیاست آمریکا و عربستان در منطقه

سیاست های خارجی در دوران جنگ

سیاست آمریکا در برخورد با روابط خارجی با عربستان

دیدگاه ها و چالش ها

گفنگو با آقای هاشمی در باب سیاستهای خارجی با عربستان

ضرورت‌ ترجیح‌ مصالح‌ کشورهای‌ اسلامی‌ در روابط‌ با یکدیگر

سفیر ایران : روابط ایران و عربستان الگویی مناسب برای جهان اسلام است

" سید محمد حسینی " سفیر جمهوری اسلامی ایران در عربستان سعودی گفت :
روابط ایران و عربستان می‌تواند الگویی مناسب برای جهان اسلام باشد.

وی روز دوشنبه در دیدار با "سعودالفیصل" وزیر امور خارجه عربستان سعودی در این زمینه تصریح کرد : دو کشور بزرگ ایران و عربستان سعودی برای حل بحران‌های موجود در منطقه و جهان اسلام از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های بالایی برخوردار هستند.

وی افزود: ارتقای سطح روابط سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی دو کشور نه تنها درسطح منطقه، بلکه در جهان اسلام می‌تواند باعث آرامش شود.

حسینی افزود : اکنون جمهوری اسلامی ایران در زمینه گسترش سطح همکاری‌های دو جانبه خود با کشور عربستان هیچ محدودیتی ندارد.

وی در ادامه این نشست بر استمرار رایزنی مقامات دو کشور در سطح منطقه‌ای و جهانی تاکید کرد.

وزیر امور خارجه عربستان سعودی نیز در این دیدار گسترش رابطه با جمهوری اسلامی ایران را اصلی تغییر ناپذیر در سیاست خارجی این کشور توصیف کرد.

سعودالفیصل با اشاره به رایزنی مقامات سیاسی دو کشور طی چند ماه گذشته، گفت : بی‌تردید بازتاب این رایزنی‌ها می‌تواند در منطقه و جهان اسلام سازنده و موثر واقع شود.

سیاست آمریکا و عربستان در منطقه

روابط دو کشور در تمام زمینه های اقتصادی، سیاسی، امنیتی، فرهنگی و بین المللی گسترده و نیازمند تحقیق جامعی است، زیرا با عنایت به اهمیتی که طرفین به نقش خود در منطق جهان اسلام، جهان عرب و کشورهای جهان سوم دارند، همکاری متنوع و گسترده ای بین آنها وجود دارد.
شناخت همکاری های دو کشور برای جمهوری اسلامی ایران که رابط خاصی با عربستان سعودی و وضعیت ویژه ای با امریکا دارد بسیار ضروری و مفید است. ایالات متحده از طریق دولت سعودی بسیاری از نظرات و دیدگاه ها و تأمین منافع خود را در جهان اسلام، خلیج فارس، اوپک، اتحادیه عرب، سازمان کنفرانس اسلامی، اعمال و اجرا می کند. در نتیجه این جریان، موقعیت ویژه ای برای دولت سعودی ایجاد کرده و بسیاری از دولت ها سعی دارند رابط خوبی با خاندان سعودی داشته باشند، تا منافع آنها را در رابطه با امریکا به نحوی مورد صیانت قرار داده و بهره گیری لازم به عمل آید.

تولیت امر حج، خدمت بزرگی به استکبار جهانی برای کنترل جریان انقلابی و سیاسی در جهان اسلام است. به همین دلیل تاکنون حج نتوانسته رسالت و نقش سازنده و فلسف واقعی خود را حداقل در قرن حاضر در عصر شکوفایی ارتباطات و اطلاعات، ایفا کند. محدودیت اعمال شده برای کلی حجاج خصوصاً ایرانی ها جزیی از برنام مهار حرکت های انقلابی جهان اسلام است.
مهم ترین اقدام مشترک دو کشور طراحی اسلام امریکایی و تبلیغ و توسع آن در جهان برای مقابله با گسترش موج گرایش به اسلام سیاسی و انقلابی و یا اسلام ناب محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم) است. در چند ده گذشته با پول نفت و برنامه ریزی متخصصین و کارگردانان زبد تبلیغاتی و انتشاراتی، اقدامات وسیعی برای معرفی خاندان سعودی با القابی نظیر «خادم الحرمین الشریفین» و احداث مراکز اسلامی مانند مسجد، مدرسه، دانشگاه، کتابخانه صورت گرفته است.
اجرای طرح مذکور ظاهراً منافع کوتاه مدت زیادی برای طرفین داشته است. ولی در سال های اخیر جریان به سمت دیگری در حرکت است و وضعیت کاملاً متفاوت و گاه متضادی با اهداف در نظر گرفته شده، ایجاد کرده که در تحولات پس از 11 سپتامبر 1002 م مورد بررسی قرار می گیرد.

از جمله همکاری های مهم بین المللی دو کشور در افغانستان است. زیرا پس از اشغال افغانستان توسط شوروی، نگرانی از گسترش سلط کمونیسم، دولت سعودی را شدیداً متوحش کرد. لذا اقدامات و برنامه های مشترکی برای شکست شوروی به اجرا درآوردند. پس از خروج نیروهای ارتش سرخ، در مورد ترکیب دولت و چگونگی رابط دولت افغانستان با دیگر کشورها، بحث ها و گفتگوهای زیادی انجام شد و سرانجام پس از چند سال ناگزیر به تشکیل گروهی کاملاً سرسپرده و مطیع به نام طالبان شدند.

طالبان با طراحی انگلیس، شرکت و فرماندهی ارتش پاکستان، تأمین مالی عربستان سعودی و هدایت امریکا، کابل را تصرف و به تدریج بر تمامی افغانستان، به استثنای مناطق محدودی، مسلط شدند.

2ـ3ـ سیاست های خارجی در دوران جنگ

پس از خروج نیروهای انگلیس از شرق سوئز و خلیج فارس در سال 9431 (0791 م)، امنیّت منطق خلیج فارس و دریای عمان و دریای سرخ از طرف امریکا به حکام وقت ایران و عربستان واگذار شد. به این علت دو کشور روابطی ویژه و مستحکم تر از قبل برقرار و همکاری های گسترده ای با اسرائیل در جهت حفظ منافع ایالات متحده در منطقه داشتند.
مناسبات دو کشور در ده 0531 (0791 م) با دکترین ریچارد نیکسون(36) پیوند زده شد. لذا ایران با قدرت نظامی خود ثبات امنیت منطقه را برعهده گرفت و عربستان سعی کرد خود را به یک قدرت اقتصادی بزرگ منطقه تبدیل سازد. گرچه در روابط دو کشور رقابت هایی ملاحظه می شد، امّا در اصل مناسبات خللی وارد نگردید. یکی از موارد اختلاف نقشی بود که شاه برای خود در نظر گرفته بود. شاه بامطرح کردن تشکیل پیمان دفاعی برای کشورهای خلیج فارس تلاش کرد تا رهبری این کشورها را به دست گیرد و نقش «برادر بزرگ تر» را بازی کند. این طرح می توانست به بلندپروازی های سیاسی و نظامی شاه یعنی تبدیل ایران به قدرت برتر نظامی در اقیانوس هند جام عمل بپوشاند. در مقابل عربستان با بهره گیری از امتیازات قومی، مذهبی، زبانی و نژادی با کشورهای عربی و رقابت با ایران، تمایل داشت که اجرای سیاست های دیکته شده از جانب امریکا را خود بر عهده گیرد لذا به اشکال مختلف سعی نمود تا با استفاده از این موقعیت و جایگاه ویژ به مقابله با سلطه طلبی و برتری جویی شاه برخیزد.

از طرف دیگر شاه برای حصول به اهداف خود توانست حمایت کامل نیکسون رییس جمهور وقت امریکا را جلب و از ادعای حفظ حاکمیت بر بحرین به نفع اعراب خلیج فارس صرف نظر کند. اگر چه مسأل سه جزیر تنب بزرگ،