فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 8 صفحه
مقدمه:
سولفید هیدروژن(H2S) یک ترکیب غیر مطلوب در مخازن گازی به شمار می رود که نه تنها سهم اقتصادی هیدروکربنهای با ارزش مخازن گازی را کم می کند بلکه دارای اثرات سمی است و باعث خوردگی تجهیزات بهره‌برداری مخازن می گردد. بنابراین توانایی پیش بینی وجود سولفید هیدروژن درمیادین حفاری نشده، ایده بسیار مناسبی در کاهش ریسک اکتشاف و تولید خواهد بود. چندین منشاء برایH2S ذکر شده است که مهمترین آنها عبارتند:
1-احیاء باکتریایی سولفات(SBR) که در این فرایند سولفات مورد نیاز می تواند از آب همراه، انیدریت انحلال یافته ،آب تزریق شده در فرایند ازدیاد برداشت و هم چنین از فرایند اکسیداسیون پیریت تحت تاثیر آب تزریق شده به مخزن تامین گردد. این فرایند در مخازن کم عمق و در دمای پایین عمومیت دارد میزان H2S تولیدی در نتیجه این فرایند از 5 درصد کمتر می باشد.
2- تجزیه حرارتی مواد آلی سولفوردار که در کروژن و نفت به مقدار اندکی وجود دارد در درجه حرارت بالا (بیش از oC175) در ایجاد سولفید هیدروژن دخیل است این فرایند نیز به علت محدودیت مواد آلی سولفور دار نمی تواند مقادیر بیش از 5 درصد سولفید هیدروژن در مخازن گازی تولید کند.
3 - احیاء ترموشیمیایی سولفات TSR)) مکانیزم غالب ایجاد سولفید هیدروژن در مخازن گازی عمیق کربناته است که تحت تأثیر واکنش مستقیم انیدریت و گازهای سبک هیدروکربنی در درجه حرارت بیش از oC140-120، نقش مهمی در تولید و افزایش مقادیر بیش از 10% سولفید هیدروژن در مخازن عمیق کربناته دارد. از آنجایی که انیدریت در توالیهای کربناته دیده میشود فرایند احیاءترموشیمیای سولفات در مخازن یا سنگ مادرهای کربناته عمیق که تحت تاثیر حرارت بالا قرار دارند دیده میشود.
در مخازن گازی کربناته جنوب ایران بویژه در سنگ مخزن گازی دالان تحتانی آثاری از فرایند احیاءترموشیمیایی سولفات دیده میشود که مهمترین این شواهد شامل افزایش درصد نیتروژن ، سبکتر شدن ترکیب ایزوتوپی گاز CO2و سنگینتر شدن ترکیب ایزوتوپی ترکیبات هیدروکربوری در مقایسه با افقهای فوقانی تر بویژه در مخازن گازی تدفین شده در اعماق بیش از 4 کیلومتر که درجه حرارت بیش از 140 را تحمل نموده اند می باشد.
مقاله بررسی و ارزیابی منشاء سولفید هیدروژن در مخازن گاز طبیعی