مقصود اصلی تنفس ،تامین هوای کافی برای شش هاست که اکسیژن ضروری را به خون جذب و در همه سطح بدن پخش کند . بازدم ، شش را برای تنفس بعدی خالی می کند . به علاوه به بدن این فرصت را می دهد که گازهای زاید مثل دی اکسید کربن را خارج می کند
تنفس یعنی انتقال اکسیژن(O2 ) از هوا به بافتهای بدن و انتقال دی اکسیدکربن (CO2 ) از بافتهای بدن به هوای بیرون .
اکسیژن با مجموعه های سلولی بدن تماس مستقیم ندارد ، بنابراین شبکه ای پرشاخه از لوله ها هوا را به بدن وارد می کند و دی اکسید کربن زاید را به بیرون می فرستد. این لوله ها که هوا را تا اندامهای اصلی دستگاه تنفسی یعنی ریه ها ( کیسه های هوایی ) به طور رفت و برگشت هدایت می کنند « مجاری تفنسی » نامیده می شوند. برای اینکه هوا وارد ریه ها شود، ابتدا باید اکسیژن از بینی و بعضی مواقع از دهان عبور کند.
تنفس از راه بینی بر تنفس از راه دهان ارجحیت دارد ، زیرا مجاری بینی برای این هدف طراحی شده اند. هوایی که به درون بینی کشیده می شود از روی سطوحی که از دیواره بینی و شاخکهای بینی ساخته شده است عبور می کند . این سطوح هوای تنفسی را گرم و مرطوب می کند . همچنین یک لایه مخاطی که مجاری بینی را پوشانیده است مانع عبور ذرات گرد و غبار و سایر ذرات خارجی موجود در هوا می شوند.
شکل 4-1 نای را نشان می دهد که بعد از حنجره ( محفظه صوت ) قرار گرفته و در پایین گردن به دو نایژه اصلی تقسیم می شود که هر کدام به یکی از ریه ها متنهی می گردند.
شامل 28 اسلاید powerpoint