تشخیص گذاری دقیق بر اساس ملاک‌های تشخیصی که به عنوان یک زبان مشترک در بین متخصصان و درمانگران عمل می‌کند، نخستین گام در تدوین طرح درمانی برای مراجعان است. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) را می‌توان مهم‌ترین منبع ملاک‌های تشخیصی اختلالات روانی در روان‌پزشکی و روانشناسی دانست که نخستین بار در سال 1952 منتشر شد و تاکنون چهار بار مورد بازنگری قرار گرفته است. پیرو نسخه‌های قبلی این راهنما، انجمن روان‌پزشکی آمریکا در سال 1999 تدوین ویرایش پنجم از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی(DSM-5) را آغاز کرد که تغییراتی اساسی در آن نسبت به راهنمای قبلی صورت گرفته است. در این جا ابتدا تعریفی از اختلال روانی در راهنمای جدید ارائه شده و به دنبال آن توصیف مختصری از هر طبقه و تغییرات صورت گرفته در آن در مقایسه با DSM-IV ارائه می‌شود.
در DSM-5 دو تعریف تجدید نظر شده از اختلال روانی ارائه شده است، اما تاکنون هیچ یک از این دو تعریف مورد پذیرش گروه کاری DSM-5 قرار نگرفته است. در تعریف نخست اشتین و همکاران (2010) اختلال روانی را به عنوان الگو یا نشانگان روان‌شناختی یا رفتاری که در فرد رخ می‌دهد مطرح می‌کنند. این الگو یا نشانگان منعکس کننده‌ی یک بدکارکردی روان‌شناختی زیربنایی است و پیامدهای آن ناتوانی (برای مثال تخریب در یک یا چند حوزه‌ی مهم از کارکرد) یا پریشانی (برای مثال یک نشانه‌ی دردناک) بالینی معنادار است. این نشانگان نباید پاسخی قابل انتظار به یک عامل استرس‌زای عمومی، فقدان (برای مثال از دست دادن فرد مورد علاقه) یا پاسخ فرهنگی تأیید شده به یک رویداد
شامل 23 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله DSM-5 روانشناسی