فرمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات58
خسارتی که در اعضای بتنی سازه ایجاد می شوند به دسته های قابل شناسایی بصری و غیرقابل شناسایی، تقسیم می شوند. دسته اول شامل ترکها، پکیدگی بتن جدا شدن، هوادیدگی آرماتور، لکه دار و زنگ زده شدن، حفره‌ای، وشیره دهی بتن، می‌شود. آسیب هایی که قابل شناسایی بصری نیستند شامل خوردگی آرماتورها در بتن و نقایص دوغاب ریزی مجرا، می باشد.
سه عامل وجود دارند که باعث خسارت می شوند عوامل طراحی، ساخت و عوامل بیرونی. علل برخی از آسیب ها را می توان به سادگی از شرایط آسیب، شناسایی نمود، در حالیکه علل برخی دیگر را نمی توان به آسانی، شناسایی کرد. به همین دلیل، شناسایی علت، باید از جهات گوناگون صورت بگیرد. مکانیسم ترک خوردگی، پیچیده است و چند عمل بر روی یکدیگر تأثیر می گذارند تا آسیب ترک خوردگی، افزایش پیدا کند.
صدمه نمکی:
آرماتورها در بتن، زمانی خوردگی پیدا می کنند که شوری زیادی در بتن وجود داشته باشد. شوری به دلیل نفوذ ذرات نمک دریا از طریق پاشش، خاصیت یخ زدایی نمک، استفاده از شن دریا بدون خارج نمودن نمک آن و استفاده از افزودنیهای حاوی کلرید سدیم، افزایش پیدا می کند. حجم زنگ زدگی حاصله تا دو و نیم برابر حجم اصلی خود، افزایش پیدا می کند که موجب بروزترک هایی در آرماتورها می شود. آب و اکسیژن از طریق ترکها، بطور فعالی جایگزین می شوند و باعث تسریع عمل خوردگی می شوند. این امر منجر به جدا شدن روکش بتن، هوا دیدگی آرماتورها و از بین رفتن برش عرضی آرماتورها می شود که نهایتاً منجر به از بین رفتن فونداسیون سازه ای می شوند.
تکنیکهای بازرسی برای اعضای بتنی سازه
