مقدمه
دیگران بزرگترین سرمایه و منبع قدرت ما هستند. راه استفاده از آن منبع، برقراری رابطة صحیح است. چنانچه این رابطه را برقرار کنیم هم نیاز دیگران را بر آورده کرده ایم که ما را در حل مسائل یاری می دهند وهم نیاز خود را. پس قدرت ایجاد رابطة صحیح یکی از مهارت هایی است که افراد باید داشته باشند[1]. یعنی اگر بخواهیم یک دوست خوب، معلم خوب با پدر و مادر خوب و از همه مهمتر یک مشاور خوب و صمیمی باشیم به این مهارت نیاز داریم و باید بتوانیم رابطة صحیح برقرار کنیم. اما ارتباط چیست؟ عده ای از افراد ارتباط را کلمه ای تعریف شده و بی‌نیاز از توضیح می دانند و خود را متخصص ارتباط تلقی می‌کنند. اما اگر ارتباط آنقدر ساده است پس چرا بعضی از زوج ها در برقراری ارتباط موثر بی اطلاعند و یا چرا بعضی خانواده ها به علت عدم ارتباط صمیمی از هم پاشیده شده اند ویا چرا گاهی یک روان پزشک، روان شناس ویا مشاور مراجعان خود را از دست می دهند[2].
تعریف ارتباط:
تعداد کم و معمولاً دونفر هست فرآیندی است که طی آن اطلاعات، معانی، احساسات را از طریق پیام های کلامی و غیر کلامی با دیگران در میان می گذاریم[3].
ویژگی های ارتباطات
1 : ارتباط یک فرایند است.
ارتباط یک فرایند ارسال و دریافت پیام است برای برقراری ارتباط باید حداقل دو نفر در رویدادهایی مستمد و پویا با هم در گیر شوند و طی آن بر یکدیگر تأثیر و از یکدیگر تأثیر پذیرند.
مؤلفه های فرایند ارتباط
الف ) برقرار کنندگان ارتباط:
در هر ارتباطی وجود طرفین ارتباط الزامی است که شامل منبع و گیرنده است وفقط زمانی فرایند ارتباط شروع میشود که منبع پیامی به گیرنده ارسال کند اما ارتباط برقرار کنندگان به طور همزمان هم فرستنده پیام هستند و هم گیرنده آن یعنی شخصی الف: در حین صحبت، اثرات گفتارش را نیز بازبینی می‌کند و در همان حال از شخص ب: اطلاعات می گیرد
ارتباط و راه های نفوذ در دیگران