چکیده:
در پژوهش حاضر، تأثیر تابش اشعه لیزر کم توان بر وزوز بیماران دارای سابقه ضربه صوتی حاد و یا مزمن را بررسی نمودیم. و نیز شاخصه‌های آزمونهای الکتروکوکلئوگرافی و آزمون گسیلهای صوتی ناشی از اعوجاج را نیز قبل و بعد از تابش اشعه لیزر، ثبت و بررسی نمودیم. بیماران حدود 12 جلسه تحت درمان با لیزر کم توان m.w 200 به مدت حدود 42 دقیقه قرار می‌گرفتند و این روند درمان 2 مرتبه در هفته و به مدت 12 جلسه صورت گرفت. طول موج لیزر مورد استفاده n.m 830 بود. ارزیابیهای ادیومتری تون خالص و ادیومتری ایمیتانس و ارزیابی وزوز شامل تطابق بلندی و تعیین زیر و بمی وزوز، میزان بلندی ذهنی وزوز بر حسب معیار قیاسی- دیداری و میزان آزاردهندگی ذهنی وزوز بر حسب معیار قیاسی- دیداری و آزمون الکتروکوکلئوگرافی و گسیلهای صوتی ناشی از اعوجاج نیز قبل و بعد از دوره لیزر درمانی ثبت و بررسی گردید. تطابق بلندی وزوز با تغییرات آماری معناداری را در قبل و بعد از تابش اشعه لیزر کم توان نشان داد. میزان بلندی ذهنی و آزار دهندگی ذهنی نیز کاهش یافت و لی بدلیل محدود بودن تعداد نمونه‌گیری این اختلاف معنادار نبود.
مقدمه:
وزوز درک صدا یا نویز بدون حضور یک منبع خارجی واقعی می‌باشد که این عارضه همراه با انواع گوناگون کم شنوایی می‌باشد وزوز اغلب با کم شنوایی ناشی از نویز همراه می‌باشد. مطالعات اپیدمیولویک نشان داده‌اند که حدود 17% از جمعیت وزوز دارند در حالیکه تنها فقط 5/0 الی 6/1 % به طور شدیدی تحت تأثیر قرار می‌گیرند. در میان افراد با آسیب شنوایی حدود 67% از وزوز رنج می‌برند (Zenker.F 2004)
در این پژوهش، تأثیر اشعه لیزر کم توان را بر وزوز و شاخصه‌های آزمون الکتروکوکلئوگرافی و آزمون گسیلهای صوتی ناشی از اعوجاج را بررسی نمودیم. اشعه لیزر کم توان، یک روش غیر تهاجمی بدون عوارض جانبی می‌باشد که به جهت پایین بودن توان خروجی لیزر و نیز طول موج منحصر به فرد آن، میزان جذب آن از طریق پوست کاهش یافته و عمق نفوذ پرتو در بافت افزایش می‌یابد. اشعه لیزر کم توان باعث فعالیت ATP سازی در سلولها می‌گردد.
متدو روشها:
پژوهش حاضر بر روی 5 فرد مبتلا به وزوز ناشی از ضربه صوتی صورت گرفت. 3 نفر از بیماران وزوز یکطرفه و 2 نفر دارای وزوز دوطرفه بودند که مجموعاً 7 گوش تحت درمان با اشعه لیزر کم توان قرار گرفت.
بیماران قبل از دوره درمان، مورد آزمایشات ادیومتری تون خالص و ادیومتری ایمیتانس قرار می گرفتند و در صورت لزوم جهت رد ضایعات فضاگیر، آزمایشات تکمیلی شامل MRI و ABR انجام می‌شد. ارزیابی وزوز بیماران شامل آزمون تطابق بلندی وزوز و تعیین زیر و بمی وزوز در آنها صورت گرفت. و پرسشنامه‌ای جهت بررسی میزان بلندی ذهنی وزوز و میزان آزاردهندگی وزوز بر حسب معیار دیداری- قیاسی- تکمیل می‌گردید. جهت پایش تغییرات احتمالی میکرومکانیکهای حلزونی آزمایشات الکتروکوکلئوگرافی ثبت می‌گردید. در این آزمون، سطح آستانه پتانسیل عمل مرکب (CAP)، دامنه CAP و زمان نهفتگی CAP[1] و نسبت دامنه پتانسیل تجمعی به پتانسیل عمل (Sp/AP) ثبت گردید.
آزمون گسیلهای صوتی ناشی از اعوجاج (DPOAE) به صورت رسم Dp-gram در دو سطح شدتی و ثبت می‌گردید.
این آزمایشات قبل و بعد از تابش اشعه لیزر کم توان صورت می‌گرفت در هر فرد حدود 12-10 جلسه لیزر درمانی به صورت 2 جلسه در هفته صورت می‌گرفت و در هر جلسه در گوش مبتلا به وزوز، تابش اشعه لیزر کم توان با توان m.w200 به مدت حدود 42 دقیقه صورت می‌گرفت. حدود J180 انرژی از طریق تابش به زائده ماستوئید و حدود J 90 انرژی از طریق تابش به مجرای خارجی گوش صورت می‌گرفت.
نتایج:
در این پژوهش، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از آزمون Parred t-test و آزمون Willcoxon استفاده گردید. تطابق بلندی وزوز قبل و بعد از لیزر درمانی تفاوت آماری معناداری نشان داد. میزان بلندی ذهنی وزوز و میزان آزاردهندگی ذهنی در مبتلایان به وزوز کاهش یافت( ما بدلیل محدویت تعداد نمونه‌ها، اختلاف آماری معناداری را نشان نداد هیچکدام از شاخصه‌های آزمون الکتروکوکلئوگرافی، شامل آستانه CAP، دامنه CAP، زمان نهفتگی CAP و نسبت دامنه SP/AP در مراحل ارزیابی قبل و بعد از تابش اشعه لیزری، از نظر آماری اختلاف معنادرای نشان ندادند.
آزمون DDOAE در سطح شدت ، در تمام بیماران مقادیر منفی و کوچکی را قبل و بعد از تابش اشعه لیزر کم توان نشان داد.
در سطح شدت در سه نقطه و و و و و قبل و بعد از لیزردرمانی اندازه گیری گردید. نقطه و اختلاف آماری معناداری را نشان داد. بعد از تابش اشعه لیزر، کاهش دامنه در این نقاط دیده می شد.
بحث:
در این پژوهش، نیز در مورد تطابق میزان بلندی وزوز، شاهد اختلاف معناداری بودیم که در نتیجه محققان Prochatka و همکاران (2000)، که در بررسی تأثیر لیزر کم توان m.w200 و داروی Egb761 به 26% بهبودی کامل و 36% بهبودی بیشتر از 50% می یافتند.
- A و همکاران در سال 2001، در مطالعه ای بر روی 200 بیمار، در بررسی تأثیر لیزر کم توان و درمان دارویی EGb761 به 26% بهبودی کامل و 43% بهبودی بیش از 50% دست یافتند. که لیزر با توان m.w300 را استفاده نموده بودند. این محققین تأثیر ترکیبی دارو و لیزر کم توان را بررسی نمودند.
Nakashima و همکاران (2002) در بررسی تأثیر لیزر کم توان m.w60 را در درمان وزوز به کار بردند و به تفاوت آماری معناداری در نتایج ارزیابی وزوز و DPOAE دست نیافتند. گزارش نمودند که درمان لیزری m.w 60 را جهت کنترل وزوز مؤثر نمی باشد.
Rogowski و همکاران (1999) در مطالعه 32 بیمار تحت درمان لیزر کم توان، معیار دیداری - قیاسی بلندی وزوز و TEOAE را قبل و بعد از درمان به کار بردند و تفاوت آماری معناداری در بلندی وزوز و تغییرات دامنه TEOAE نیافتند.
- f و همکاران (2000) در یک مطالعه دو سویه کور، با استفاده از لیزر توان m.w50 و طول موج nm830 را در 49 بیمار در کنترل وزوز را بررسی نمودند و با وجود آنکه 18% بیماران بهبودی را نشان دادند، اشعه لیزر کم توان را وسیله ارزشمندی در درمان مبتلایان به وزوز دیر درمان دانستند.
در پژوهش حاضر، بین تأثیر لیزر و تغییرات حلزون با استفاده از آزمونEcochG و DPOAE به تغییرات معناداری دست نیافتیم. اما تأثیر لیزر بر بلندی وزوز و کاهش میزان بلندی ذهنی وزوز و میزان آزاردهندگی آن را احتمالاً بدلیل استفاده از از توان بالای لیزر m.w200 می باشد.
میزان بهبودی وزوز در تحقیقاتی که توان بالاتر لیزر را همراه با داروی EGb6761 به کار برده بودند، بیشتر از تحقیقات دیگر می باشد.
فایل ورد 58 ص
دانلود پروژه تأثیر تابش اشعه لیزر هم توان بر وزوز و شاخصه‌های آزمون الکترو کوکلئوگرافی و آزمون گسیلهای صوتی گوش
