عمل وارد شدن می تواند از طریق روش هایی غیر از سوراخ کردن یک دیوار هم انجام شود ، مثلا : با عبور از سطحی مجازی که بوسیله دو ستون یا یک تیر در بالا پایدار شده است . هنگامی که می خواهیم تداوم بصری و فضای بیشتری بین دو فضا برقرار شود ، حتی یک اختلاف سطح هم می تواند به عنوان درگاه در نظر گرفته شود و نشانه عبور از جایی به جای دیگر باشد .
در شرایط عادی که از دیوار برای تعریف و بستن یک فضا یا مجموعه ای از فضا ها استفاده می شود ، برای ساختن ورودی کافی است شکافی در دیوار ایجاد کنیم . این بازشو می تواند به فرم یک روزنه ساده در دیوار و یا به صورت دروازه ای متشکل از تکه های مجزا باشد .
صرف نظر از اینکه فرم فضای ورودی و یا فرم دیوار های آن چگونه است ، بهترین تعریف برای یک فضای ورودی صفحه ای واقعی یا مجازی است که عمود بر مسیر رسیدن به بنا باشد .
انواع ورودی ها:
ورودی ها به طور معمول در گروه های زیر قرار می گیرند :
هم سطح ، پیش آمده ، فرو رفته
ورودی هم سطح:
ورودی هم تراز ، پیوستگی اش را با سطح دیوار حفظ کرده و در صورت تمایل می توانیم آنها را نا معلوم و پنهان طراحی کنیم.
ورودی پیش آمده ، فضایی گذری تشکیل می دهد که بیانگر عملکرد آن به عنوان راه رسیدن به بنا است و مثل ورودی تو رفته، سقفی در بالای آن قرار دارد . ضمنا ورودی تو رفته مقداری از فضای خارجی را در محدوده ساختمان وارد می کند .
فرم یک ورودی:
فرم فضای ورودی هر کدام از گروه های گفته شده ، می تواند شبیه به فرم فضایی باشد که به آن وارد می شویم و به ما کمک می کند تا قبل از ورود تصوری از فضای داخلی به دست آوریم . همچنین اگر فرم فضای ورودی در تضاد با فرم داخل بنا باشد ، مرز بین آنها کاملا محسوس شده ، و وجود این مرز ، بر ویژگی فضای درونی به عنوان یک مکان خاص تاکید می کند .
شامل 32 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت درب و ورودی