دانلود تحقیق سیارات

اختصاصی از فی بوو دانلود تحقیق سیارات دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 کشف سیارات:

سیاره یک جسم بزرگ، گرد و سنگین است که دور  ستاره می گردد و با نوری که از ستاره به آن می رسد، روشن می شود. در منظومه شمسی ما نه سیاره وجود دارد که دور ستاره ای به نام خورشید می گردند. این سیاره ها به ترتیب فاصله از خورشید عبارتند از: عطارد، ناهید، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و پلوتون.

البته پلوتون همیشه دورترین سیاره از خورشید بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی مشتری ست. به دنبال آن زحل، اورانوس، نپتون، زمین، زهره، مریخ، عطارد و در آخر پلوتون کوچک قرار گرفته اند. مشتری آن قدر بزرگ است که همه سیارات دیگر را می توان در داخل آن جای داد.






سیارات داخلی و سیارات خارجی تر

سیارات منظومه شمسی به استثنای پلوتون به دو دسته تقسیم می شوند:
سیارات داخلی: که نزدیک به خورشید می گردند عبارتند از عطارد، ناهید، زمین و مریخ. آنها نسبتاً کوچکند و بیشتر ترکیبشان از سنگ است به آنها "شبه زمین " هم می گویند. این سیارات تعداد کمی ماه دارند یا اصلاً ماه ندارند. زمین بزرگ ترین سیاره در این دسته است. بقیه سیارات شبه زمین از 38 تا 95 درصد قطر زمین و 5/5 تا 85 درصد جرم زمین را دارند.

سیارات خارجی تر: شامل مشتری، زحل، اورانوس و نپتون هستند. آنها غول های گازی یا سیارات "شبه مشتری" نامیده می شوند. جو آنها گازی ست و سطح خاکی ندارند. همه چهار سیاره اصولاً از هیدروژن و هلیوم ساخته شده اند. مقادیر کمتری از عناصر آمونیاک و متان در جوشان وجود دارد. آنها از 9/3 برابر تا 2/11 برابر قطر زمین و از 15 برابر تا 318 برابر جرم زمین را دارند. این دسته از سیارات تعداد زیادی ماه دارند.

نهمین سیاره یعنی پلوتون فقط 19 درصد قطر و یک پانصدم جرم زمین را دارد. به عنوان یک سیاره سنگی و یخی کوچک با مداری بزرگ تر از غول های گازی، پلوتون را نمی توان در هیچ یک از این دو گروه طبقه بندی کرد. بعضی از ستاره شناسان باور دارند پلوتون اصلاً نمی تواند جزو سیارات اصلی باشد.

مشاهده سیارات

مردم شش سیاره از سیارات داخل منظومه شمسی را از هزاران سال پیش می شناختند. چون این سیارات بدون تلسکوپ هم از زمین  قابل دیدن هستند. سه سیاره دیگر یعنی اورانوس، نپتون و پلوتون در ابتدای دهه 1780 توسط ستاره شناسان کشف شدند. این سه سیاره را از زمین باید با تلسکوپ دید.

چرا سیاره ها ثابت به نظر می رسند و ستاره ها چشمک می زنند؟

وقتی از زمین به ستاره ها و سیاره ها  نگاه می کنیم متوجه می شویم که در زمینه پایداری نورشان با هم متفاوتند. سیاره ها با نور ثابتی می درخشند در حالی که به نظر می رسد که  
ستاره ها چشمک می زنند.

چشمک زدن ستاره ها به خاطر حرکت لایه های هوایی ست که دور زمین را احاطه کرده اند. ستاره ها آن قدر از زمین دورند که حتی وقتی که با تلسکوپ به آنها نگاه می کنیم فقط نقاط روشنی از نور در آسمان به نظر می رسند. جو زمین نور ستاره ای را که از میان آن عبور می کند خم می کند. هنگامی که مناطقی از جو حرکت می کنند نقاط نور می رقصند و در درخشندگیشان تغییر ایجاد می شود.

 سیاراتی که خیلی به ما نزدیکند از میان تلسکوپ به شکل صفحات تخت گرد (دیسک) ریز به نظر می رسند. جو، نوری را که  از نقاط مختلف روی صفحه تخت سیاره می آید پراکنده می کند. اما همیشه نور کافی از تعدادی از نقاط درخشان روی دیسک به زمین می رسد که باعث می شود سیاره ظاهر ثابتی داشته باشد.

شامل 24 صفحه Word