اقدام پژوهی چگونه توانستم ارتباط صحیح و هدفمند در میان کارکنان آموزشی و اولیاء دانش آموزان برقرار سازم؟

اختصاصی از فی بوو اقدام پژوهی چگونه توانستم ارتباط صحیح و هدفمند در میان کارکنان آموزشی و اولیاء دانش آموزان برقرار سازم؟ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود اقدام پژوهی چگونه توانستم ارتباط صحیح و هدفمند در میان کارکنان آموزشی و اولیاء دانش آموزان برقرار سازم؟ بافرمت ورد وقابل ویرایش تعدادصفحات 30

اقدام پژوهی حاضر شامل کلیه موارد مورد نیاز و فاکتورهای لازم در چارت مورد قبول آموزش و پرورش میباشد و توسط مدیر سایت طراحی گردیده است. این اقدام پژوهی کامل و شامل کلیه بخش های مورد نیاز در بخشنامه شیوه نامه معلم پژوهنده میباشد

  چکیده

هدف‌ها و سیاست‌های آموزش عمومی به شرایط طبیعی و متوسط هر گروه سنی می‌پردازد و گزیده‌نگری به نیاز‌های دانش‌آموزان باید با کمک اولیای آنان صورت گیرد.غفلت اولیا و مربیان از این خصوصیت فردی، شرایطی را فراهم می‌سازد که دانش‌آموزان تحت تاثیر برخی عوامل مخرب درفاصله بین خانه ومدرسه قرار گیرند.این عوامل در برخی مواقع چنان تاثیر عمیقی بر شخصیت، رفتار و امور آموزشی دانش‌آموزان برجا می‌گذارد که تمامی تلاش‌ها و زحمات اولیا، مربیان و معلمان را بی‌ثمر می‌سازد.تربیت صحیح کودکان ونوجوانان تنها از رهگذرکوشش و همکاری متقابل خانواده و مدرسه برای شناخت وچاره‌جویی مسائل روزمره تربیتی به دست می‌آید؛ به طوری که امروزه پیوند مستمرخانه ومدرسه وارتباط متقابل اولیا ومربیان به عنوان یکی از مهمترین ارکان تعلیم و تربیت مطرح است. آنجا که پدر ومادر،مسوولیت تربیت فرزندخویش را یکجا به مدرسه محول می‌کنند و از آن نیازها وضرورت‌های تربیتی فرزندخویش که درچارچوب تربیت عمومی ورسمی نمی‌گنجد، فارغ هستند و به انتظار نتایج تربیت رسمی، فرصت‌ها را از دست می‌دهند، دشواری‌ها و کمبود‌هایی پدید می‌آید که همکاری و همفکری خانواده و مدرسه بموقع و به سادگی می‌تواند در جهت رفع آنها موثر باشداما خانواده‌ها اغلب ازهدف‌های آموزش وپرورش رسمی و ابعاد آن بی‌اطلاعند و ممکن است گاه مخالف با تربیت رسمی مدرسه‌ای عمل کنند. این شیوه زمانی تعدیل می‌شود که بین مدرسه و خانواده تبادل اطلاع و تجربه به وجود آید و جنبه فردی تربیت را با همفکری متقابل شناسایی کنند و به چاره‌جویی نقص‌ها و کمبودها بپردازند.همکاری خانه و مدرسه، معلم را در شناخت مسائل یاری می‌دهد و جنبه کلی روش‌ها و مقاصد تربیت عمومی را با ضرورت‌های عینی تربیت فرد هماهنگ می‌کند. معلمان و مربیان نیز نیازمند آشنایی با شرایط تربیتی و رشد برخی دانش‌آموزان هستند تا دلایل رفتارهاو واکنش‌های آنان رادر مدرسه بهتردرک کنند و برای آن برنامه‌ریزی دقیق‌تری اعمال کنند.در انجمن‌های اولیا و مربیان بهتر است گروه متجانس‌تری که دید و نظر تربیتی وسیع‌تر دارند، به عنوان اعضای انجمن برگزیده شوند و کار سالانه انجمن‌ها بیش از آن که بانحوه اداره وتجهیز مدرسه وتهیه وسایل در ارتباط باشد، با مسائل تربیتی و دشواری‌ هایی که مربی ومعلم درجریان کار روزانه تعلیم و تربیت با آنها برخورد می‌کنند، پیوند داده شود. همکاری و همفکری مستمر اولیا و مربیان به منظور چاره‌جویی دشواری‌های روزمره صورت گیرد.

مقدمه 

آنچه درحیات انسانی حائزاهمیت است نیازبه همزیستی بایکدیگر و روابط انسانی است روابط انسانی موهبتی است که در انسان به ودیعه گذاشته شده تا بتوانند یکدیگر رادرک کنندو با هم زندگی کنند. روابط انسانی سرمنشأ رفع همه نیازهای انسانی است. درسایه ی روابط انسانی روان انسان ، تلطیف می یابد ، استعدادش می شکفد و به بار می نشیند .  تعلیم، تغییردررفتاراست و مدرسه جولانگاه تغییر و تبدیل است. پایه و اساس تغییر هم عشق و محبت است که درروابط انسانی محقق می گردد. تا مدیر با معلم، مدیر بادانش آموز، مدیر با اولیاء و… رابطه برقرار نکند چگونه می تواند احساسات و عواطف خود را بدانها منتقل کند و موجب تغییر گردد ؟ ازعوامل مهمی که بر روابط انسانی در آموزشگاه اثری غیر قابل انکار دارد شرایط وجوحاکم بر مدرسه وخانه است و خانواده ومدرسه به عنوان هماهنگ کننده، درایجاد جو مسئولیتی سنگین تر دارد .  شرایط اجتماعی امروز وضعی پیش آورده است که اولیای بعضی از خانواده‌ها هنوز تصور می‌کنند وظیفه پدر و مادر، تهیه امکانات مالی و مادی و تامین نیاز‌های اولیه فرزندان است و کار تربیتی را بایستی به مدارس واگذار کرد و با این دیدگاه از مهمترین نیاز‌های دوره رشد فرزندان خویش بی‌توجه می‌گذرند و احتمالا به محض مشاهده رفتار نابهنجار در فرزندان خود، مدرسه، معلم و دیگر عوامل تربیتی مدارس را مقصر می‌پندارند.تحقیقات نشان می دهد پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که والدین آنها افرادی آگاه و آموزش دیده اند، بیشتر است. در واقع آموزش والدین در مورد مسائل تربیتی، موجب می شود آنها محیط مناسب تری برای رشد و شکوفایی استعدادهای بالقوّه فرزندان خود فراهم کنند و این امر، پیشرفت افراد خانواده و جامعه را در پی خواهد داشت. مدیران و مربیان تربیتی، کلاس هایی با موضوع چگونگی رفتار دانش آموزان با خانواده برگزار می کنند. در این کلاس ها، رفتار هرچه بهتر و صحیح تر دانش آموزان در خانواده به آنها آموزش داده می شود. در صورتی که این کلاس ها، با کلاس هایی که برای آموزش خانواده ها و والدین برپا می شود در ارتباط باشد، تأثیرات بیشتری بر جای می گذارد و در طول دوران تحصیل، می توان اثرات مثبت این حرکت آموزشی را به خوبی مشاهده کرد. با توجه به اهمیت جلسات انجمن اولیا و مربیان بنده به عنوان مدیر آموزشگاه در سال تحصیلی اخیر تصمیم گرفتم این جلسات را پربار سازم.

بیان مسئله

امر تعلیم و تربیت، مشارکت جدّی و همه جانبه را می طلبد که در یک سوی آن اولیا، یعنی نخستین دبیرانِ فرزندان در خانه هستند و در سوی دیگر مربیان، یعنی دبیرانِ دانش آموزان در آموزشگاه قرار دارند. اولیا و مربیان، همواره در تکوین تعلیم و تربیت فرزندان در تعامل هستند؛ بدین صورت که حاصل تربیت فرزندان در خانواده ها، به عنوان پیش نیاز و خمیرمایه شروع کار دبیران در مدارس است و حاصل کار مربیان در مدارس، تربیت عضوی مفید و آشنا به وظایف برای نهاد خانواده و اجتماع است. این تعامل و داد و ستد خانه و آموزشگاه یا اولیا و مربیان، تعاملی پیوسته و همیشگی است و محصول آن، تربیت نسلی پویا، با نشاط، دانش پژوه و با کفایت است که نقش مؤثری در سازندگی و خودکفایی کشور بر عهده خواهند داشت. یکی از راه های مؤثر برای ایجاد رابطه میان مطلوب دبیران و والدین، لزوم هماهنگی خانه و آموزشگاه است. اگر انجمن اولیا و مربیان کار خود را به خوبی انجام دهد، نه تنها وسیله ای برای ایجاد و توسعه روح همکاری میان خانه و آموزشگاه به وجود می آورد، بلکه نقش عمده ای در مرتبط ساختن برنامه آموزشگاه با نیازهای جامعه ایفا می کند. دبیران اثر بسیار مهمی بر ارزش های مورد پذیرش دانش آموز بر جای می گذارند. در واقع دبیران، دانسته یا ندانسته، نقش مهمی در شکل گیری شخصیت و ویژگی های اخلاقی ـ اجتماعی دانش آموزان دارند و بعد از والدین، مهم ترین کسانی هستند که وجودشان در انتقال ارزش ها به نسل جویان مؤثر است. اگر این هماهنگی نباشد، دانش آموز دچار سردرگمی می شود و هر قدر هم روش های تربیتی آموزشگاه در سطح بالایی باشد، به یقین بدون هماهنگی و تأیید خانواده ها، اثر مثبتی در پی نخواهد داشت و نقش دبیر نیز کم رنگ می شود.

توصیف وضعیت موجود

  اینجانب......... در سال تحصیلی اخیر بعد از برگزاری اولین جلسه انجمن اولیا و مربیان در آموزشگاه متوجه شدم . تعداد بسیار کمی از اولیا در جلسات شرکت می کنند .و ارتباط محکمی در میان آولیای مدرسه با کار آموزشگاه نیست  و بقیه علاقه چندانی به شرکت در جلسات و پی گیری وضعیت فرزدانشان ندارند. بعد از تحقیق و بررسی و مشاهدات خود به این نتیجه رسیدم که می بایست پیرامون این موضوع به پژوهش عملی پرداخته و اولیای دانش آموزان را به شرکت در جلسات انجمن راغب سازم.بنا بر این به پیگری موضوع پرداختم و از طرق مختلف به تجزیه و تحلیل و گرد آوری اطلاعات در این باره پرداختم.