اصول برنامهنویسی اسمبلی
برنامهنویسی اسمبلی شامل یک مجموعه از دستورات است که هر کدام مربوط به کدهای ماشینی هستند که تراشه از آنها پشتیبانی میکند. مثلاً دستور iord، که محل io را میخواند به کد h29 مربوط است. به جای به خاطر آوردن h 29، شما میتوانید iord را بنویسید، و مترجم معادل سازی را برای شما انجام خواهد داد. دستور iord همچنین احتیاج به یک عملوند دارد که محل خواندن را مشخص کند. به عنوان مثال 01h iord پورتی با آدرس h 10 را میخواند.
زبان برنامهنویسی اسمبلی همچنین میتواند شامل دایرکتیو و توضیحات باشد. دایرکتیوها دستوراتی هستند که به جای اینکه مربوط به CPU باشند، مربوط به مترجم میباشند. دایرکتیوها شما را قادر میسازند که محلی از حافظه را مشخص کنید، متغیرهایی تعریف نمایید. در کل، نقشی که مترجم در کنار اجرای دستورات مشخص شده باید ایفا کند را نشان میدهند. یک نقطه ویرگول ( : )یا ممیز دوبل ( // ) یک عبارت توصیفی را مشخص میکنند که مترجم از آنها چشمپوشی میکند.
اصول برنامهنویسی اسمبلی