
ضربه زدن ساختمان ها یا تنه زدگی ، بصورت برخورد ساختمان های مجاور یا قسمت های یک ساختمان به یکدیگر حین زلزله تعریف می شود . ساختمان های مجاور دارای مشخصات دینامیکی متفاوت ، ممکن است ارتعاش غیر همفاز داشته و پدیده تنه زدگی را تجربه کنند . دلیل اصلی این پدیده عدم وجود فاصله یا همان درز انقطاع مناسب بین ساختمان ها می باشد . اگرچه آیین نامه های لرزه ای رعایت حداقل فاصله ای را برای جلوگیری از ضربه زدن ساختمان ها به یکدیگر الزامی کرده اند ، برخی مواقع تأمین درز انقطاع مورد نیاز در نواحی کلانشهرها به علت گرانی زمین و محدودیت فضا دشوار بوده و مخالفت مالکان ساختمان ها را به دنبال دارد وحتی در بعضی موارد با وجود اینکه در طراحی ساختمان ها اثرات ضربه زدن ساختمان ها لحاظ نشده است ، الزامات آیین نامه ای دراین خصوص رعایت نشده و ساختمان ها نزدیک به یگدیگر ساخته می شوند در این تحقیق به منظور بررسی اثر تنه زدگی بر عملکرد لرزه ای ساختمان ها ، دو ساختمان بتن آرمه 1 و 8 طبقه بر اساس مبحث ششم مقررات ملی ساختمان تحلیل و بر اساس ACI طراحی شده اند . این
دو ساختمان پس از طراحی بدون درز انقطاع مناسب در مجاورت یکدیگر قرار داده شده و جهت شبیه سازی ضربه زدن این ساختمان ها از المان فشاری Gap در ترازهای طبقات بین دو ساختمان استفاده می شود و تحت شتاب های طبس ، نوثریج و لوماپریتا قرار می گیرند . پس از تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیر خطی ، اثر ضربه زدن ساختمان ها به یکدیگر، بر پاسخ سازه ها مانند تغییر مکان نسبی طبقات ، برش طبقات و نیروی های داخلی قطعات سازه ای بررسی می شود.
مقاله فارسی - بررسی عملکرد لرزه ای ساختمانهای بتن آرمه مجاور بدون درز انقطاع