32 ص
میتوکندری:
میتو کندری ها اندامک های سیتوپلاسمی کاملا مشخص می باشند که نقش های متفاوتی در سوخت و ساز یاخته دارند این اندامک ها را منبع انرژی یاخته گویند و تخصص آنها در ساختن نوعی انرژی شیمیایی به نام ATP است . نقش غشاء میتوکندری فسفریل دار کردن اکسایشی (oxidative phosphorilasion) است و به عنوان محل انتقال الکترون در تنفس یاخته ا ی به کار می رود.در میتوکندری ها انزیم های فراوانی برای اکسایش ترکیبات مختلف وجود دارد.وجود میتوکندری ها اولین بار در سال 1890 توسط دانشمند آلمانی به نام ریچارد آلتمن(Richard Altman) گزارش شد. و بیوبلاست(bioblast) نام گرفت.درسال 1897 بندا(benda) اجزای اصلی آن را توصیف کرد و نام میتو کندریون(mitochondrion) به آن داد.و از سال 1897 به بعد میتوکندری ها به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفت و سرانجام به این نتیجه رسیدند که واکنش های طبیعی یاخته مانند اکسایش و احیاء به وسیله میتوکندری ها صورت می گیرد.
محل و تعداد میتوکندری ها : در پروکاریوت میتوکندر وجود ندارد اما در یاخته های یوکاریوت یافت می شود نمی شود.این ارگانل با رنگامیزی E و H قابل رویت نبوده ولی می توان آن را با رنگ آمیزی ژانوس سبز B و یا سیانول مشاهده کرد.این رنگ واکنش ویژه ای با انزیم های تنفسی نشان می دهد.تعداد و اندازه میتوکندری ها در هر سلول بستگی به میزان فسفوریلاسیون اکسیداتیو در آن سلول دارد مثلا هر هپاتوسیت حاوی بیش از هزار میتوکندری است و گلبول قرمز بالغ فاقد این ارگانل است.میتوکندری حاوی دو غشاء است و فاصله بین دو غشاء 10 تا 20 نانومتر است. غشاء خارجی صاف و بدون چین خوردگی است ولی غشاء داخلی چین خوردگی های پلیسه مانندی به نام کریستا دارد.این غشاء حاوی ذرات بسیار ریزی موسوم به زیرواحد های غشاء داخلی و ATP آز است.غشاء خارجی حاوی پروتئینی است که کانال های بین غشائی ایجاد نموده و نسبت به ذرات ریز از جمله آب و یون ها نفوذ پذیر است.در حالی که غشاء داخلی حاوی پروتئین بیشتری بوده و خاصیت نفوذ پذیری را نداشته لذا انتقال از میان این غشاه< نیاز به مکانیسم های انتقال فعال دارد.
بیولوژی میتوکندری