بیماری برگر توسط التهاب عود کننده شریانها و وریدهای متوسط و کوچک اندامهای تحتانی ( در موارد نادر) فوقانی مشخص می شود. آن باعث تشکیل ترومبوز و انسداد عروق می گردد. بیماری برگر از سایر بیماریهای عروقی توسط ظاهر میکروسکوپیک عروق افتراق داده می شود.
یک اختلال خود ایمنی بوده که منجربه انسداد عروق دور می گردد.
بیماری در مردان بین سنین 20 تا 35 سال شایع تر است، و در تمام نژادها و کل دنیا گزارش شده است. شواهد قابل توجه نشان داده که استعمال زیاد سیگار یا جویدن تنباکو هم به عنوان عامل ایجاد و هم تشکیل کننده بیماری محسوب می شوند. بطور کلی اندامهای تحتانی درگیر شده، اما شریانهای اندامهای فوقانی یا احشا نیز می توانند مبتلا گردند.
تظاهرات بالینی
درد علامت خاص بیماری برگر است. بیمار از کرامپ پاها، به ویژه هنگام خم شدن ( لنگیدن موقت)، بعد از ورزش شکایت می کند.
نشانه های جسمی شامل حالت رابور ( تغییر رنگ قرمز مایل به آبی) پاها، فقدان نبض های پشت پا به همراه نبض های طبیعی رانی و پشت زانو می باشند. نبض های شریان رادیال و اولنار وجود نداشته یا ضعیف هستند.
در صورت پیشرفت بیماری، قرمزی یا سیانوز یکنواخت قسمتهای مبتلا در هنگام قرار داشتن اندام در وضعیت آویزان، به وجود می آید.
بررسی و یافته های تشخیصی
- اولتراسوند داپلکس
- آنژیوگرافی
درمان طبی
روش درمان بیماری برگر ضرورتاً همانند بیماری اترواسکلروتیک شریانهای محیطی است. اهداف اصلی بهبود گردش خون اندامها، پیشگیری از پیشرفت بیماری، و حفاظت از اندامها در برابر صدمه و عفونت می باشند.
استعمال تنباکو بسیار خطرناک است، و به بیماران توصیه می شود که بطور کامل مصرف تنباکو را قطع نمایند.
شامل 8 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله ترمومبوز آنژئیت ابلیتران (بیماری برگر)