آیا از تاریخ می توان آموخت؟

اختصاصی از فی بوو آیا از تاریخ می توان آموخت؟ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

نویسنده: رابرت لیوینگستون اسکایلر

تصور اینکه تاریخ باید موعظه کند، سرگذشتى دراز دارد. به عقیده تاکیتوس(2)، مهمترین‏نقش تاریخ این است که نمى‏گذارد کارهاى شایسته فراموش شوند و آدمیان را از ترس تقبیح‏آیندگان از کردار بد باز مى‏دارد. این نظر بطبع نزد مصلحان اخلاقى سخت مقبول افتاده است.فى‏المثل، لوتر مى گوید از تاریخ "یاد مى‏گیریم که پارسایان و فرزانگان در پى چه چیزها بودند واز چه دورى مى‏جستند و چگونه مى‏زیستند و روزگار بر آنان چه سان مى‏گذشت یا به چه‏پاداشى رسیدند، و بعکس، بدکاران و اصرار ورزان بر جهل چگونه عمر به سر بردند و چه‏کیفرهایى بر ایشان رانده شد." لرد بالینگ بروک(3) نیز که در امور دینى بر عقل آدمى تکیه داشت وبه‏رغم اقرار به وجود بارى، منکر دخالت خدا در امور جهان بود، و مشکل بتوان او را در صف‏مصلحان اخلاقى جاى داد، از همین نحله بود. در یکى آثار وى - نامه‏هایى درباره مطالعه و فایده‏تاریخ(4) - مى‏خوانیم: "طبیعت به ما کنجکاوى داده است تا ذهنهاى ما را به کار و کوشش وادارد،اما هرگز بر آن نبوده که کنجکاوى بزرگترین - و به طریق اولى، یگانه - هدف کاربرد اذهان باشد.مقصود حقیقى و صحیح از به کار انداختن ذهن، بهکرد دائم فضیلتهاى فردى و اجتماعى است."به نظر وى، مطالعه تاریخ "از هر مطالعه دیگرى براى یاد دادن فضیلتهاى فردى و اجتماعى به ما،شایسته‏تر و درست‏تر است." در نزد بالینگ بروک نیز مانند دیونوسیوسِ هالیکار ناسوسى(5)،تاریخ براستى همان فلسفه است، منتها "با سرمشقهایى که از وقایع ماضى و کردار گذشتگان‏مى‏آورد، پند مى‏دهد." اگر تاریخ تکرار شود - چنانکه توکودیدس(6) معتقد بود و هنوز افراد عادى‏ و برخى از مربیان و معلمان عقیده دارند - پس تاریخ باید براى کسانى که بدانند چگونه آن را به‏طرز درست بخوانند، خزانه پهناور حکمت و فرزانگى و سکاندار راستین زندگى باشد. بر طبق‏این رأى، تاریخ بواقع یکى از شعبه‏هاى فن موعظه است که ما را به فضیلت سفارش مى‏کند و ازرذیلت برحذر مى‏دارد، و نخستین وظیفه آن اندرزگویى است.