تحقیق حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد در 26 صفحه با فرمت ورد شامل بخش های زیر می باشد:
چکیده
بحث
فرهنگ توصیفی
چکیده
این مقاله کاوشی است در یافته های جاری عصب زیست شناسی در حیطه سیستم لیمبیک[1]،خواب نا به روال[2] و آسیب های روانشناختی[3]. ساخت و قوام حافظه و عاطفه در این مقاله مورد بحث قرار گرفته است. تحقیقات آناتومی واسطه و فیزیولوژی خواب نا به روال رابه تفصیل بیان می کند، بخصوص عملکرد خواب نا به روال در پردازش خاطره. گذرگاههای آسیب روانی مختصرا شرح داده می شود. سپس فرضیه های مبتنی بر این یافته ها همچون فرضیه هایی در مورد مکانیزم های زیربنایی "ای.ام.دی.آر"[4] ارائه می شوند.
بحث
فرضیه های مطرح شده دراین مقاله ارائه شده اند تا بحث و پژوهش بیشتری را در مورد مکانیزم های زیربنایی "ای.ام.دی.آر" برانگیزند. این فرضیه ها حاصل یافته های تجربی اخیر در حیطه سیستم لیمبیک ، عصب زیست شناسی آسیب روانی وخواب نا به روال هستند. این مقاله در احتمال اینکه پردازش "ای.ام.دی.آر" تدریجا قابلیت بالاتر عملکردهای مغزی را جهت لغو درونداد ساخت های لیمبیک فراهم می کند و از این رهگذر تسهیل کاهش فعالیت لیمبیک، کاهش برافروختگی و در نتیجه تلفیق تالاموس، آمیگدال،هیپوکامپال و عملکرد مغزی منسجم را به دنبال دارد به کاوش می پردازد.بنظر می رسد"ای.ام.دی.آر"برتری جانبی نیمکره ای را تصحیح کرده وبه مغز اجازه میدهد عملکرد درون نیمکره ای متعادلی را به خودی خودحفظ کند. فرانسین شاپیرو[5] عنوان می کند که یکی از ساده ترین راههای توصیف اثرات انسجام بخش "ای.ام.دی.آر" این است که بگوییم حادثه هدف پردازش نشده باقی مانده و این بدین جهت است که پاسخ های زیست شناختی فوری به آسیب روانی،آنرا تنها در حالت سکون عصب زیست شناختی باقی گذاشته اند. مکانیزم پردازش "ای.ام.دی.آر" به لحاظ فیزیولوژیک به صورتی شکل گرفته است که بتواند اطلاعات به خوبی پردازش نشده را به یک سطح انطباقی برساند (شاپیرو، 95 و 94). جهت درک اینکه این قضیه چگونه در یک سطح عصب زیست شناختی رخ می دهد، معتقدم که فهم ارتباط بین آمیگدال و سایر ساختارهای لیمبیک؛ قشر تازه مخ[6]؛ آناتومی واسطه ،فیزیولوژی عملکرد خوابی که در آن رویا می بینیم ؛ و انتقال دهنده های عصبی خاصی که بر این ارتباطات کالبد شناختی و عملکردها اثر می گذاردند ضروری است. امروزه مفهوم سیستم لیمبیک به مسئله ای بحث انگیز در رشته های کالبدشناسی و علوم اعصاب تبدیل شده است. آنهایی که مخالف در نظر گرفتن ساختارهای لیمبیک بعنوان یک سیستم هستند به فقدان ساختاری عینی و ملاکی عملکردی که لازمه یک موجودیت کالبد شناختی است استناد می کنند (برادل[7] ، 1980 ؛ لِدوکس[8] ، 1992 ؛ والش[9] ، 1987). اما ، این قضیه فراسوی منظور این مقاله است . برای اهداف این ارائه ، واژه سیستم لیمبیک استفاده می شود تا یک گروه از ساختارهای سیستم لیمبیک را نشان بدهد و آنرا بعنوان ترکیبی از مجموعا بخش هایی از تالاموس ،هیپوتالاموس، هیپوکامپوس، آمیگدال، هسته دمی[10]، دیواره [11]، میان مغز[12] و شکنج سینگولا مشخص می کند. این مقاله در باب ساختارهای خاص اساسی لیمبیک که به بحث فعلی مربوط می شود توضیح می دهد.
آمیگدال بخشی بادامی شکل از ساختارهای درون مرتبط قرار گرفته بر روی ساقه مغز، نزدیک انتهای حلقه لیمبیک است. آمیگدال از دوساختار تشکیل می شود (قشر میانی[13] و گروههای هسته قاعده جانبی[14])، دریک طرف مغز ، در قطعه گیجگاهی درست زیر پیشامدگی میانی قسمت جلوئی شیار پاراهیپوکامپی منزل گزیده. هسته های قشر میانی عمدتاً با پیاز بویایی، هیپوتالاموس و هسته های اندرونی ساقه مغز مرتبط اند. هسته های قاعده جانبی با تالاموس و بخش هایی از قشر مخ مرتبط اند. هیپوتالاموس هم در قطعه گیجگاهی قرار گرفته و یک بر آمدگی بزرگتر از اندازه معمول را در شاخ گیجگاهی بطن جانبی تالاموس شکل می دهد. اما تالاموس بزرگترین بخش مغز میانین، در قطعه گیجگاهی در پیرامون بطن سوم قرار گرفته ( برادل ، 1992). دیواره نیز در قطعه گیجگاهی قرار دارد ، دروندادهای عصبی را از هیپوکامپوس دریافت می کند و دروندادهایی را به هیپوتالاموس می فرستد (بلوم[15] و لازارسن[16]؛ 1998 ؛ برادل ، 1992 )....
.
.
.
آدرنالین : Adrenaline
نام انگلیسی برای واژه آمریکائی اپی نفرین
Allotastic
مشتق شده از واژه تعادل زیستی . تلاش مغز جهت حفظ تعادل با وجود ادامه یافتن آسیب روانی و / یا انتظار ادامه یافتن آسیب روانی . گرچه تعادل آلوستاتیک بهایی است که توسط سایر سیستمها پرداخت می شود یعنی افزایش در کنش های آدرنژیک ، ترشح گلوکورتیکوید ، ترشح اِندورفین و غیره . این تغییرات به نوبه خود نشانه های کلاسیک اختلال استرس پس از سانحه را تسهیل می کنند.
قدامی ، پیشین Anterior
قرار گرفته در جلو یا بخش پیشین یک عضو یا ساختار .
ناحیه بروکا Broca’s area
ناحیه أی از قشر پیش پیشانی چپ مسئول تولید کلماتی که به تجارب درونی الحاق شده و به فرد اجازه می دهند تجارب شخصی را در قالب زبان ارتباطی درآورد .
دوپامین Dopamine
یک انتقال دهنده عصبی . فقدان آن سبب بیماری پارکینسون می شود که در این بیماری شخص مبتلا توانائی خود را در انجام حرکات کنترل شده از دست می دهد .دوپامینی که به قطعه پیشانی می رود جریان اطلاعاتی را که از سایر نواحی مغز می آیند تنظیم می کند . بروز اشکال در جریان یافتن دوپامین ممکن است سبب اختلال یا از هم گسیختگی همچون آنچه در اسکیزوفرنیا ( روان گسیختگی ) می بینیم شود . در اختلالهایی با شدت کمتر میزان فوق العاده زیاد دوپامین در سیستم لیمبیک و میزان کمتر از اندازه آن در قشر مخ ممکن است شخصیتی با سوء ظن زیاد را بوجود آورد و منجر به حالت موقت پارانویا یا بازداری تعامل اجتماعی می شود . میزان کم دوپامین در قطعه پیشانی ممکن است سبب فقر حافظه کار (مورد استفاده ) شود . تصور می رود که دوپامین ( ماده شیمیائی لذت بخش ) احساس شادی بوجود آورد . میزان زیاد دوپامین در قطعه پیشانی درد را کاهش داده و لذت را افزایش می دهد .
پشتی ، خلفی ، عقبی ، پسین Dorsal
بخشی در عقب یا پشت یک سطح . شبیه به بخش پسین یا عقبی کالبد انسان .
کاهش فعالیت Downregulation
کاهش فعالیت در یک فرایند یا یک سیستم .
پتانسیلهای الکتریکی Electerical potentials
فعالیت الکتریکی در مسیرهای عصبی که یک فرآیند را بر می انگیزاند .
اِندورفین Endorfins
میانجی درد در محل گیرنده ها . در آسیب جسمی گیرنده هایی در پوست پیامهای الکتریکی را می سازند که از نخاع تا مغز می رود . سپس مغز با رها کردن ازبین برنده های درد با نام اِندورفین که جهت میانجیگری در درد به گیرنده های مخدر می چسبند به ارزیابی درد می پردازد. اِندورفین بر مسیر دوپامین که قطعه پیشانی را تغذیه می کند اثر می گذارد . میزان زیادی اِندورفین رها می شود و سلولهای عصبی مسیر جریان دوپامین به قطعه پیشانی را مسدود می کند بنابراین لذت به جای درد می آید .
اپی نفرین Epinephrine
نام دیگر آدرنالین . بوسیله غده فوق کلیوی ترشح می شود . یک محرک قوی شبیه به نوراپی نفرین در فعالیت سیستم سمپاتیک است ....
دانلود تحقیق حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد