«تاب آوری» به عنوان یکی از ویژگی های مهم روانی، نقش حیاتی در بهداشت روانی افراد دارد و به صورت توانایی فرد در حفظ سلامتی و عملکرد موفقیت آمیز خود، یا سازگاری با یک موقعیت تهدیدآمیز یا آزاردهنده تعریف می شود.
به زبان ساده تر می توان گفت تاب آوری به این معناست که هرچند فرد در موقعیت های پر از آسیب زندگی می کند، اما از بیشتر آن ها سربلند و سالم بیرون می آید. این پرسشنامه را کانر و دیوید سون در سال ۲۰۰۳ برای سنجش میزان تاب آوری افراد تهیه کرده اند.
ردیف عبارات کاملا نادرست (صفرامتیاز) به ندرت (یک امتیاز) گاهی درست (۲امتیاز) اغلب درست (۳امتیاز) کاملا درست (۴امتیاز).
نمره کل شما در پرسشنامه از حاصل جمع نمره سوالات به دست می آید و عددی بین صفر تا ۱۰۰ است.
کونور و دیویدسون (2003) این پرسشنامه را با بازبینی منابع پژوهشی 1979-1991 در زمینه ی تاب آوری تهیه کرده و بر این باورند که این پرسشنامه، به خوبی می تواند افراد تاب آور را از غیر تاب آور در گروه های بالینی و غیر بالینی جدا کند و در موقعیت های پژوهشی و بالینی به کار برده شود. این مقیاس، در ایران توسط محمدی (2006) هنجاریابی شده و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ معادل، 89/0 گزارش شده است.
پرسشنامه 25گویه ای تاب آوری دیویدسون وکانرهمراه بانمره گذاری،تفسیروپایایی وروایی
پایان نامه کارشناسی ارشد با عنوان: بررسی اثر عیار گوگرد بر رفتار تاب فشاری بتن های سیمانی