اولین دوره آموزش فنی حرفه ای در چین به دوره آموزش صنعتی طی دهة 1860 (130 سال قبل) باز می گردد. محتوای اصلی آموزش فنی حرفه ای در آن دوره ـ سلسلة Qing قدیم ـ بر مطالعة تکنولوژی در غرب و آموزش عملی فعالیتهای مردانه با توانایی های عملی استوار بود.
با طراحی «برنامة آموزشی سال 1902» سری طرح های طبقه بندی شده، ویژه آموزش فنی حرفه ای لحاظ گردید. در همان اثنا «انجمن آموزش فنی حرفه ای» که در سال 1917 تأسیس شده بود، به اولویت بندی قوانین الحاقی آموزش فنی حرفه ای توسط بخش آموزشی و صنایع در چین مبادرت نمود. به علت پیشرفت کند اقتصادی و صنایع عقب مانده، توسعة آموزش فنی حرفه ای در کشور چین تا قبل از سال 1949 مختل گردید. در آن اثنا تنها 561 مدرسه متوسطه فنی با 77 هزار دانش آموز و 3 مدرسه ویژه آموزش های عملی مهارتی کارگران با 2700 دانش آموز فعالیت داشت. نرخ کل افراد ثبت نامی مدارس متوسطه فنی حرفه ای بر 4% (2% کل دانش آموزان مدارس متوسطه) بالغ می گردید. ظرف 50 سال از زمان پایه گذاری جمهوری خلق چین در سال 1949، آموزش فنی حرفه ای تحت برنامه های تطابق، تصحیح، تحکیم، اصلاح، گسترش و توسعة مداوم قرار گرفت. طی دهة 1950 در برخورد با نیازهای توسعة اقتصادی، هزاران مدرسه متوسطه تخصصی و مدارس مهارتی کارگران آغاز به فعالیت نمود. و این در حالی است که طی دهة 1960، آموزش فعالیتهای مردانه که مورد نیاز مبرم کلیه بخشهای جامعه بود و مدارس متوسطه کشاورزی سریعاً توسعه یافت. با این وجود، گام های توسعة طبیعی آموزش فنی حرفه ای در کشور چین به طور جدی تحت تأثیر انقلاب فرهنگی قرار گرفت. از زمانی که کشور وارد دورة تاریخی جدید اصلاحات اجرای سیاست و درهای باز چین به دنیای بیرون (در سال 1978) گردید، در حوزه آموزش فنی حرفه ای نیز حیات مجددی جهت پیشرفت دمیده شد. در سال 1980، آموزش فنی حرفه ای توسط وزارت آموزش (MOE) طراحی و ارائه شده و به تصویب مجلس ملی رسید. با انتشار «گزارش اصلاحات ساختاری آموزش متوسطه» توجه عمده ای بر اصلاح ساختار آموزش متوسطه و توسعه آموزش فنی حرفه ای معطوف گردید. از این روی، مدارس تکمیلی متوسطه (Sinior) (سه سال آخر دوره متوسطه) قادر به مواجهه با نیازهای اجتماعی ساختار مدرنیسم گردیدند. در سال 1985، کمیتة مرکزی CPC به اتخاذ تصمیمی در خصوص اعمال اصلاحات در ساختار نظام آموزشی کشور مبادرت نمود که واضحاً بر پایة سیستم آموزش فنی حرفه ای با ساختار منطقی در سطوح مختلف از سطح مقدماتی (Junior) تا سطح تکمیلی (Sinior) برنامه ریزی شده بود. اعمال چنین اصلاحاتی در جهت تطابق بخشهای صنعتی با مراکز آموزش متوسطه بود. از این روی لزوم تاسیس مؤسسات آموزش فنی حرفه ای به تدریج احساس گردید. در همین اثنا، مجلس ملی به برنامه ریزی در خصوص توسعة فعال آموزش فنی حرفه ای در سایة توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور طی دهة 1990 مبادرت نمود. طی سال 1993 «طرح اصلاح و توسعة آموزش چین» توسط کمیتة مرکزی CPC و مجلس ملی تنظیم گردید. مطابق این طرح دولتها ملزم به تمرکز بر برنامه های آموزشی فنی حرفه ای و طرح ریزی کلی و توسعة فعال آموزش فنی حرفه ای گردیدند. طرح مذکور بر فعال سازی و تدارک ابزار آموزشی برای کلیه گروه های آموزشی، مؤسسات اقتصادی و کلیه بخشهای جامعه که در اجرای آموزش فنی حرفه ای در انواع و سطوح مختلف سهیم می باشند، اتکاء دارد. در سال 1996، نخستین قانون آموزش فنی حرفه ای به صورت رسمی اعلام شده و به مورد اجرا گذارده شد. در همین اثنا، حمایت های قانونی جهت توسعه و تکامل آموزش فنی حرفه ای به عمل آمد. در سال 1997 همزمان با « پانزدهمین گزارش کنگره ملی» رئیس جمهور Jiang Zeming به استراتژی تقویت چین از نظر علوم، تکنولوژی و آموزش و حفظ توسعة پایدار اشاره نموده و بر توسعه فعالانه آموزش فنی حرفه ای و آموزش بزرگسالان در انواع مختلف تاکید نمود. طی سال 1999 نیز طرح تعمیق اصلاحات آموزشی و پیشبرد توانایی آموزشی به تصویب مجلس ملی رسید. مصوبه مذکور بر تاسیس سیستم آموزشی مطابق با اقتصاد تجارت سوسیالیستی و قانون آموزش ملی در زمینة انواع مختلف آموزش و توسعه آموزش فنی حرفه ای بالاخص آموزش تکمیلی متوسطه (Sinior) فنی حرفه تاکید داشت. لازم به ذکر است که طراحی و اجرای چنین سیاستها، خط مشی ها و قانون هایی نه تنها به ایجاد محیط اجتماعی مناسب در جهت توسعة آموزش فنی حرفه ای منجر گردیده است، بلکه نمایانگر جهت گیری اصلاحات و توسعة آموزش فنی حرفه ای طی قرن بیست و یکم نیز می باشد.
ساختار آموزشی
نظام آموزش فنی حرفه ای در کشور چین بر آموزش در مدارس فنی حرفه ای و سایر آموزش های عملی فنی و حرفه ای مشتمل می گردد. آموزش فنی حرفه ای در چین در سه سطح آموزش مقدماتی متوسطه Junior، آموزش تکمیلی متوسطه (Sinior) و دورة تکمیلی آموزش فنی و حرفه ای ارائه می گردد. نظام آموزش فنی و حرفه ای عمدتا در جهت آموزش کارگران، کشاورزان و کارکنان بخشها در جهت احراز علوم حرفه ای پایه و مهارت های حرفه ای طراحی گردیده است. آموزش تکمیلی فنی حرفه ای Junior آموزش تکنیکی و فنی حرفه ای است که بخشی از 9 سال آموزش پایه محسوب می گردد. دانش آموزان ثبت نامی مدارس متوسطة فنی و حرفه ای از فارغ التحصیلان مدارس ابتدایی و یا جوانانی با معلومات معادل آنان می باشند. دورة آموزش این مقطع 3 تا 4 سال به طول می انجامد. د رجهت نیل به نیازهای نیروی کار و توسعة اقتصاد روستایی، عمده مدارس تکمیلی فنی حرفه ای Junior در نواحی روستایی با اقتصاد توسعه نیافته متمرکز شده است. در حال حاضر تعداد 1472 مدرسه از این نوع مدارس با 867 هزار دانش آموز در کشور چین فعالیت دارند.
طبق آمار بدست آمده طی سال 1998، بالغ بر 17090 مدرسه متوسطه فنی حرفه ای (مشتمل بر مدارس متوسطه فنی حرفه ای، مدارس متوسطة تخصصی و مدارس آموزش مهارت به کارگران) با 11460000 دانش آموز و 422900000 دانش آموز دعوت به تحصیل فعالیت دارند. در آموزش فنی حرفه ای تکمیلی، با طول دورة آموزشی دو تا سه سال، عمدتاً از فارغ التحصیلان مدارس متوسطة معمولی و مدارس متوسطة فنی حرفه ای ثبت نام به عمل می آید. طی سالهای اخیر، نسبت فارغ التحصیلان مدارس متوسطه فنی حرفه ای افزایش یافته و ارتباط میان آموزش فنی حرفه ای متوسطه و تکمیلی به تدریج استحکام یافته است. در حال حاضر مؤسسات ارائه دهنده آموزش فنی حرفه ای تکمیلی به 5 شاخه ذیل تقسیم می گردند:
اولین دسته عبارت است از 30 کالج آموزش فنی حرفه ای با 149 هزار دانش آموز، دومین شاخه شامل 101 دورة کوتاه مدت دانشگاهی فنی حرفه ای با جهت گیری کار عملی به صورت محلی، سومین شاخه شامل دوره آموزشی 5 ساله فنی حرفه ای عالی است که در مدارس متوسطه تخصصی ارائه می گردد. چهارمین شاخه آموزش فنی حرفه ای تکمیلی آموزش عالی بزرگسالان است که در قالب 130 تخصص و 180 مؤسسه ارائه می گردد. آخرین شاخه نیز 2 تا 3 سال آموزش عالی با تأکید بر آموزش عملی ارائه است.
شامل 7 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله آموزش فنی و حرفه ای در چین
